راهی به خدا دارد خلوتـگه تنـهایی
آنجا که روی از خود آنجا که به خود آیی
هر جا که سری بردم در پــرده تو را دیدم
تو پرده نشینی و من هـرزه ی هر جایی
بیدار تو تا بـــــودم رویای تو می دیدم
بیدار کن از خوابم ای شاهد رویایی
از چشم تو می خیزد هنگامه ی سر مستی
وز زلف تو می زایـد انگیزه ی شیدایی
هر نقش نگارینــت چــون منظره ی خورشید
مجموعه ی لطف است و منظومه ی زیبایی
چشمی که تماشاگر در حسن تو باشد نیست
در عشق نمی گنجد این حسن تماشـایی
وقتی “‘خـــــــــــــــــــــدا ” بخواد
بزرگــــــــــی آدمـــــــــی رو اندازه بگیره !
مـتـــر رو به جای قـــــــدش ، دور “قلبـــــــــش” میگــــــــــیره …
قبل از دعا، ایمان داشته باش .
قبل ازصحبت کردن، گوش کن .
قبل از خرج کردن، بدست آور.
قبل از نوشتن، فکر کن.
قبل ازتسلیم شدن، تلاش کن .
و قبل از مُردن، زندگی کن... و قبل از مُردن، زندگی کن...
قلبت را آرام کن..
یک وقتهایی بنشین و خلوت کن با تمام سکوت هایت…
نگاه کن به اطرافت…
به خوشبختى هایت…
به کسانی که میدانی دوستت دارند…
به وجود آدم هایی که برایت اهمیت دارند…
و به خدایی که تنهایت نخواهد گذاشت…
گاهی یک جای دنج انتخاب کن…
گاهی یک جای شلوغ…
آرامش را در هر دو پیدا کن…
هم درکنار شلوغی آدم ها…
هم درکنار پنجره ای چوبی و تنها…
دلمشغولی ها را گاهی ساده تر حس کن…
باران را بی چتر بشناس…
خوشحالی را فریاد بزن…
و بدان که تو" بهترینى"
گر با سحر خو کنی بانگ خدا را بشنوی
دل را اگر گیسو کنی ، هرشب ندا را بشنوی
در آن سکوت جانفزار از عرش می آید صدا
گوش دگر باید ترا تا آن صدا را بشنوی
هرگز دلم از یاد تو غافل نشود
گر جان بشود مهر تو از دل نشود
افتاده ز روی تو در آیینهٔ دل
عکسی که به هیچ وجه زایل نشود
یا رب نظری بر من سرگردان کن
لطفی بمن دلشدهٔ حیران کن
با من مکن آنچه من سزای آنم
آنچه از کرم و لطف تو زیبد آن کن
گر مرد رهی ز رهروان باش
در پردهٔ سر خون نهان باش
بنگر که چگونه ره سپردند
گر مرد رهی تو آن چنان باش
خواهی که وصال دوست یابی
با دیده درآی و بی زبان باش
از بند نصیب خویش برخیز
دربند نصیب دیگران باش
در کوی قلندری چو سیمرغ
می‌باش به نام و بی نشان باش
بگذر تو ازین جهان فانی
زنده به حیات جاودان باش
در یک قدم این جهان و آن نیز
بگذار جهان و در جهان باش
منگر تو به دیدهٔ تصرف
بیرون ز دو کون این و آن باش
عطار ز مدعی بپرهیز
رو گوشه‌نشین و در میان باش
خداوندا شبی دمساز خود کن مرا پروانه ی جانباز خود کن
چشان شهد وصالت را به جانم اسیر درگه پر راز خود کن
برترین و بزرگ ترین واجب الهی و زیبا ترین سرود زندگی خدایی نماز است
نماز کامل ترین پاسخ به عالی ترین نیاز انسان است
نماز نوید گر سلامت جسم بهداشت روان و پاکی درون است
نماز کلاس درس و کتاب هستی است
نماز آرامش روان و سکینه ی خاطر است و درس توحید
و رمز اخلاص راز عبودیت است
قربانی کردن هوس ها و زدودن زشتی ها است
چقدرخدا پیش تو اعتبار داره؟
گفت: عباس آقا با این درآمدت زندگیت می چرخه؟
گفتم: خدا رو شکر ،کم وبیش می سازیم.خدا خودش می رسونه .
گفت : حالا ما دیگه غریبه شدیم؟! لو نمیدی ؟
گفتم: نه یه خورده قناعت می کنم. گاهی اوقات هم کار دیگه ای جور بشه،
انجام میدم ،خدا بزرگه .نمی ذاره دست خالی بمونم.
گفت: نه. راستشو بگو.
گفتم: هر وقت کم آوردم ،یه جوری حل شده.خدا رزاقه، می رسونه .
گفت: ای بابا ، ما نامحرم نیستیم. راستشو بگو دیگه .
گفتم: حقیقتش یه یهودی توی بازار هست. هر ماه یه مقدار پول برام میاره ،
کمک خرجم باشه .
گفت: آهان. ناقلا ،دیدی گفتم. حالا شد یه چیزی.حالا فهمیدم چطور سر می کنی .
گفتم: مرد حسابی، سه بار گفتم خدا می رسونه باور نکردی
. یک بار گفتم یه یهودی می رسونه ،باور کردی ؟!
!!یعنی خدا به اندازه یه یهودی پیش تو اعتبار نداره؟
زنی خدمت حضرت داود (ع) رسید و پرسید آیا خدا عادل است؟!
حضرت فرمود: عادل تر از خداوند وجود ندارد،
چه شده که این سوال را می پرسی؟!
زن گفت من بیوه هستم و ۳فرزند دارم ،
بعداز مدتها شال بزرگی بافته به بازار میبردم
تا با پولش آذوقه ای برای فرزندان گرسنه ام فراهم کنم
که ناگهان پرنده ای پارچه را از دست من ربود و دور شد
و الان محزون و بی پول و گرسنه مانده ایم...
هنوزم صحبت زن تمام نشده بود که درب خانه حضرت داود را زدند
و ایشان اجازه ورود دادند
ده نفر از تجار وارد شدند و هرکدام کیسه صد دیناری مقابل حضرت گذاشتند
و گفتند اینها را به مستحق بدید.
حضرت پرسید علت چیست؟
ایشان گفتند که در دریا دچار طوفان و آسیب دیدگی کشتی امان شده بودیم
و خطر غرق شدن بسیار نزدیک بود
که در کمال تعجب ناگهان پرنده ای پارچه ای بزرگ را به طرف ما رها کرد
و دیدیم که شال بزرگی است پس با آن قسمت آسیب دیده را بستیم
و نذر کردیم اگر نجات یافتیم هریک صد دینار به مستحق بدهیم.
حضرت رو به زن گفت خداوند از دریا برای تو هدیه می فرستد
و تو اورا ظالم میدانی!
این هزار دینار را بگیرو معاش کن و بدان خداوند بر حال تو بیش از دیگران آگاه هست...
*************************
♔ﻓﺮﻭﻍ ﻓﺮﺧﺰﺍﺩ♔
اگر مستضعفی دیدی،
ولی از نان امروزت
به او چیزی نبخشیدی.
به انسان بودنت شک کن
اگر چادر به سر داری،
ولی از زیر آن چادر
به یک دیوانه خندیدی
به انسان بودنت شک کن
اگر قاری قرآنی،
ولی در درکِ آیاتش
دچارِ شک و تردیدی.
به انسان بودنت شک کن
اگر گفتی خدا ترسی،
ولی از ترس اموالت
تمام شب نخوابیدی.
به انسان بودنت شک کن
اگر هر ساله در حجّی،
ولی از حال همنوعت
سوالی هم نپرسیدی.
به انسان بودنت شک کن
اگر مرگِ کسی دیدی،
ولی قدرِ سَری سوزن
ز جای خود نجنبیدی
به انسان بودنت شک کن
*****************************************
در عسلویه بوشهر اتفاقی عجیب افتاد...
وقتـــــی موذن مسجد برای اذان گفتن میره میبینه کولرهای مسجد به سرقت رفته
به امام مسجـــــد زنگ میزنه و امام مسجد هم به نیروی انتظامــــی خبر میده
وقتی نیروی انتظامـــــی میاد میبینه فقط کولــــرها رو بردن
داشت صورت جلسه می کرد که یه نامه در محراب مسجد پیدا میکنه
📧متن نامه:
خــــدای بزرگ من از تو دزدی میکنم
چون زن وبچه نداری که از گرما بیقراری کنن!
از این مومنانت خیری نصیب هیچ کس نمیشود.
حق الناســــی هم بر گردنم نیست از خانه تو دزدی کردم،
طفل شیر خوارم از گرما تلف میشه
اگر وضع مالیم خوب شد کولرها رو پس میارم کسانـــی که میان اینجا نماز می خوانند
اگر بخاطر تو هست باید گرما رو با وجود تو حس نکنند
اگر تمام فکرشان به عبادت با تو باشد.
با تشکر دزد هستم دنبالم نگردین از خدا دزدی کردم!!
***************************************************
از چه نوع آرایشى استفاده مى کنى؟
گفت اینها رو به کار مى برم:
ﺑراى لبانم.........رﺍﺳﺘــــــگویى
براى صدایم..........ذکــــــر الله
براى چشمانم.........ﭼـــــــشم پوشـــــى از حرامـــات
ﺑراى ﺩﺳﺘانم.......کـــــمک و یارى به مستمندان
براى پاهایم............ایــــــــستادن براى نماز
براى قامتم...........ســــجده بردن براى الله
براى قلبم............حــــب الله
به فکر نمازت باش مثل شارژ موبایلت!
با صدای اذان بلند شو مثل صدای موبایلت!
از انگشات واسه اذکار استفاده کن مثل صفحه کلید موبایلت!
قرآن رو همیشه بخون مثل پیامهای موبایلت!
خدایی ما کجاییم؟؟؟؟؟
هر که بر لطف خدای خود توکّل می کند * * *
گر کشد بار غم عالم تحمّل می کند
بیمی از آتش مکن وقت توکّل چون خلیل * * *
کز توکّل آتش نمرود هم گُل می کند
جام گردون از غم عالم نمی گردد تهی * * *
قدر وسعش هر کسی از آن تناول می کند
بیشتر از خوان دوزخ نان غفلت می خورد * * *
هر که عمر خویش را صرف تغافل می کند
نیست در قاموس هستی هیچ کاری بی حساب * * *
کار را هر کس به مبنای تعادل می کند
خط و مشی زندگی را نیست جبر انتخاب * * *
هر کسی با فکر خود سیر تکامل می کند
در سرابِ زندگی لب تشنه از حق غافلیم * * *
ورنه زیر پای ما صد چشمه قل قل می کند
( ژولیده نیشابوری )
لحظه ای خود را بیا از خویشتن بیگانه کن * * *
دیدنی ها را فدای دیدن جانانه کن
تا به کی مِی از سبوی غیر می نوشی بیا * * *
از سبوی رحمت حق باده در پیمانه کن
گنج در ویرانه پنهان ست باید رنج کرد * * *
گنج بی رنج ار که خواهی خویش را ویرانه کن
تا نگردد از پریشانی پریشان خاطرت * * *
هر کجا دیدی پریشان گیسوانی شانه کن
هر کجا دیدی که عقل تو حریف نفس نیست * * *
عقل را بگذار و خود را در جهان دیوانه کن
همچو شمعی فیض بخش دیگران باش و بسوز * * *
در مقام جانفشانی خویش را پروانه کن
بهر تاریکی گورِ خویش شمعی برفروز * * *
فکر فردا و حساب خالق جانانه کن
در مقام خاکساری همچنان خورشید باش * * *
خدمت خلق خدا با همّتی مردانه کن
پند عبرت می دهد « ژولیده » با پندش تو را * * *
تا نگردیدی اسیر دام ترک دانه کن
الهی ! بنده ای گم کرده راهم * * * بده راهم که سرتاپا گناهم
اگر عمری به غفلت زیست کردم * * * تمام هستیم را نیست کردم
به هر در ، حلقه کوبیدم خدایا * * * لباس یأس پوشیدم خدایا
اسیر نفس هر جایی شدم من * * * مقیم شهر رسوایی شدم من
نچیدم گل زشاخ آرزویی * * * ندارم پیش مردم آبرویی
کنم با عجز و لابه بر تو اظهار * * * گنه کارم گنه کارم گنه کار
تو رحمان و رحیم و مهربانی * * * منم مهمان تو ، تو میزبانی
تو سوز سینه ام را ساز کردی * * * در رحمت به رویم باز کردی
تو گفتی توبه کن ، من می پذیرم * * * ترحم کن امیرا من فقیرم
الهی ! هرچه هستم هر که هستم * * * سر خوان عطای تو نشستم
یقین دارم که با این شرمساری * * * نجاتم می دهی از خوار و زاری
اگر کوه گنه گردیده بارم * * * یقین دارم علی را دوست دارم
ببخشا ای همه آگاهی من * * * گناهم را به خاطرخواهی من
الهی ! گرچه هستم غرق عصیان پشیمانم پشیمانم پشیمان
ژولیده نیشابوری
خداوند بی همتا؛ ابدی، بی نهایت، کاملا بی نقص، نامحدود و قادر و عالم مطلق است.
بقاء او از ابدیت تا ابدیت است.
حضور او از بی نهایت تا بی نهایت است.
او ابدیت نیست، اما ابدی و نامحدود است.
او زمان یا مکان نیست، اما جاودان است و همیشه حضور دارد.
او برای همیشه ماندگار است و همه جا حاضر است.
و با حضور همیشگی و جاودانش در هر زمان
و در هر کجا، او زمان و فضا را تشکیل میدهد.
در او همه چیز موجود و در جنبش است.
نیوتون
از مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری
هر روز من از روز پسین یاد کنم
از رحمت او خاطر خود شاد کنم
از ترس گناه خود شوم غمگین باز
از رحمت او خاطر خود شاد کنم
الهی چه یاد کنم که خود همه یادم، من خرمن نشان خود فرا باد دادم،
یاد کردن کسب است و فراموش نکردنِ
زندگانی ورای دو گیتی و کسب است چنانکه دانی.
الهی چندی به کسب تو یاد ورزیدم، باز یک چندی بیاد خود تو را نازیدم،
اکنون که یاد بشناختم خاموش گردیدم،
چون من کیست که این مرتبت را بسزیدم،
فریاد از یاد به اندازه و دیدار به هنگام
و از آشنایی به نشان و دوستی به پیغام.
الهی کار آن کس کند که تواند، عطا آن کس بخشد که دارد،
پس بنده چه تواند و چه دارد؟
الهی تو دوختی من در پوشیدم
و آنچه در جام ریختی نوشیدم، هیچ نیاید از آنچه کوشیدم.
الهی چون تو توانایی کِرا توان است،
در ثناء تو کِرا زبان است و بی مِهر تو کِرا سر و جان است.
الهی به شناخت تو زندگانیم، به نصرت تو شادانیم،
به کرامت تو نازانیم و به عزت تو عزیزانیم.
الهی ما بتو زنده ایم هرگز کی میریم،
ما که بتو شادمانیم کی اندوهگین شویم،
ما که بتو نازانیم چون بی تو بسر آریم،
ما که بتو عزیزیم هرگز چون ذلیل شویم.
الهی چه غم دارد که تو را دارد و کِرا شاید که تو را نستاید،
آزاد آن نفس که بیاد تو یازان و آباد آن دل که به مِهر تو نازان و شاد آن کس که با تو در پیمان است.
وقتی دعا میکنی،
دعای تو از این جهان خارج میشود و به جایی میرود که هیچ زمانی نیست.
دعایت به قبل از پیدایش عالم میرود.
دعایت به آنجا که دارند تقدیرت را مینویسند میرود.
و تقدیر نویس مهربان عالم تقدیرت را با توجه به دعایت مینویسد.
گر در طلب گوهر کانی، کانی / گر در هوس لقمه نانی، نانی
این نکته رمز اگر بدانی، دانی / هر چیز که در جستن آنی، آنی
