توکل در مریضی و اطاعت از طبیب
موسای کلیم علیه السلام را علتی و مرضی پدید آمد.
طبیبان گفتند: داروی این علت فلان چیز است. موسی گفت: دارو نخورم تا اللّه خود عافیت فرستد و شفا دهد.
آن مرض بر وی دراز گشت. گفتند: ای موسی! این دارو مُجرّب است و اگر به کار داری (مصرف کنی) در آن شفا بُوَد.
موسی نَشنید و با دارو مداوا نکرد تا از حق جلّ جلاله وحی آمد که: به عزت من که تا تو دارو نخوری من شفا ندهم.
موسی دارو بخورد، در حال شفا آمد.
موسی را چیزی در دل آمد که بار خدایا این چون است؟
وحی آمد که ای موسی! تو علت مپرس و سنّتی که ما نهاده ایم، اسرار ما مجوی که کسی را به اسرار ما راه نیست و گفتنِ چون و چرا، روا نیست
پ.ن خادم کانال
خداوند هر کاری را با اسباب و ابزار و وسیله دنیوی انجام می دهد
منتظر معجزه و توکل خالص بودن یعنی جهل و افراط در معنویت
خیلیا هستن نشستن خونه و هیچکاری نمیکنن و میگن خدا روزی پرنده کور را در لانه اش میرساند
ما که کور و فلج نیستیم و باید حرکت و تلاش را در هر کاری داشته باشیم و بعد با توکل به خدا منتطر امدادهای الهی باشیم
طرف بیماری داخلی حاد داره نشسته خونه دکتر نمیره و میگه مرگ و زندگی دست خداست
بله همینطوره ولی شما برا زندگی کردن باید درمان کنید
بعد با دعا و توکل منتطر نتیجه باشید بعد از این خدا تشخیص میده مرگ یا شفا و ادامه زندگی
امام صادق ع فرموده
خود را مداوا کنید،زیرا خداوند هیچ دردی فرو نفرستاده مگر اینکه به همراهش درمانی نیز نازل کرده است
از تو حرکت از خدا برکت
خدا خودش در قرآن فرموده
اگر خدا را یاری کنید شما را یاری می کند
پس قدم اول با ماست قدم دوم را خدا برمی دارد و مشکلات را حل می کند و ما را در همه کارها یاری می کند
