منم مهدی دوباره باز خواهم گشت....
نمیدانم چه هنگام از کدامین راه ولی یکبار دیگر باز
خواهم گشت وچشمان تو را با نور
خواهم شست..................
واز عرش خداوندی شما را هدیه های تازه خواهم داد......
به دستان برادر دست خواهم داد........
به زلف کودکان گیلاس خواهم زد..........
نوازشهای مادر رادوباره زنده خواهم کرد زن همسایه را
نور و هوای تازه خواهم داد...
به ننوی یتیمان من تکان از عرش خواهم داد ......
به لبهای فرو بسته امید خنده خواهم داد.....
به دیوار حریم عشق یکبار دیگر من تکیه خواهم کرد.
به گندم من حدیث نو شکفتن یاد خواهم داد ..
به شمع روشن محفل من رموز همنشینی با پروانه را یاد
خواهم داد....
گل نرگس به دشت مهربانی هدیه خواهم برد......
کمرهای خمیده از شقاوت راست خواهم کرد...
برای فهم زیبایی دوباره واژه خواهم ساخت.............
دوباره مزه لبخند را من بر لبان خشک خواهم راند ......
نگاه مهربانانه..
امید گرمی خانه..
رسوم عشق ورزی را دوباره زنده خواهم کرد...
برای قفل لبهاتان برای فتح دلهاتان کلید تازه خواهم ساخت...
برای سر نهادن تا سحر بگریستن اینک هزاران شانه خواهم داد.....
زرخسار پدر من شرمساری را....
زچشم مادران من اشک وزاری را.....
تباهی را تباهی را تباهی را دوایی تازه خواهم داد.......
برادر با برادر صلح خواهم داد به خواهر مهربانی یاد خواهم داد....
به مردم بانک خواهم زد: هلا ای عاشقان خسته ونومید...
به پیش آرید دفترهای مشق زندگانی را که من
سرمشق های تازه خواهم داد.....
برای صبح فردا مشقتان این است:
هزاران بار بنویسید: آزادی * محبت* عشق و یکصد بار
بنویسید انسان بنده حق است وبنویسید رنگ آسمان
آبی ست من بعد سیاهی ها زدفتر های قلب خویش برگیرید.....
کنون با خط خوش زیبا در اوراق سفید قلبتان این جمله
صد باره بنویسید:خدا نور است، زیبایی است خدا
آزادگی را دوست میدارد...
ومیخواهد که بند هر اسارت را زفکروروح ودست وپای
برگیرید ومشق عشق خواهم داد.......
و آغوش محبت باز خواهم کرد......
و مادر را دوباره از سرای سالمندان به سوی خانه
خواهم برد..وپیران را دوباره گوهر هرخانه خواهم
کرد....
پدر ها را نوازش های کودک یاد خواهم داد ....
به دست کودکان نان و پنیر عشق خواهم داد......
دوباره با سعادت بندگی کردن خدایی زندگی کردن
سروشی تازه خواهم داد
به نام عشق و زیبایی دوباره خطبه خواهم خواند ....
و عزت را دوباره زنده خواهم کرد ....
به انسان یاد خواهم داد بهایش را، قرار با خدایش را ........
به باران بارش رحمت به دریا زایش گوهر به تنها شوق
آزادی به اندیشه رهایی یاد خواهم داد ......
به باغ خشک و بی ریشه وبی حاصل هزاران بوته بابونه
خواهم داد.....
به نجوای شبانگاهان دو صد لبیک به باغ زرد پائیزی قبای
سبز به رود ساکت و خاموش خروشی تازه خواهم داد....
وهر چه رسم بد عهدی ز پهنای زمین بر چیده خواهم کرد.....
نمی گویم چه هنگام از کدامین راه ولیکن باز خواهم گشت .......
به ابر آسمان باران،به باران شور باریدن، به بارش شوق
رویاندن، به رویش باور گندم، به گندم حسرت سفره، به
سفره شرم نان آور،به نان آور طلوع صبح صادق را خدا را
یاد خواهم داد،به حکام زمان عشق به مردم را......
به مردم باورخود را .....
به عالم شمع دینداری .....به دینداران سلوک عشق ورزی یاد خواهم داد................
برای هفت سین سفره تان آری:سحرگاهان سروش
سبز سیمای سعادت ساز ساقی هدیه خواهم کرد.....
به محنت پیشه گان امید
به پربشکستگان پرواز
به ره گم کردگان مشعل
به حق گم کردگان میزان
به تنها ماندگان یاران
به غرقه گشتگان یزدان
به یلدا روزگاران
من بهاران هدیه خواهم داد..........
نمیدانم کدامین روز اآدینه ......
ولی با تو صبور منتظر آهسته میگویم:سرای عشق را
یکباردیگر آب و جارو کن ........
منم مهدی دوباره باز خواهم گشت...
*نویسنده متن: مرتضی زمانی.....
*شعر از:کیوان شاهبداغی
*منبع:ماهنامه موفقیت...
به تاریخ ...۹/۸۴