اینکه میگن پیامبر رحمت بخاطر اینست👇👇
📖 پیامبر، سه شبانه روز گریست
پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) به جبرئیل فرمود دوزخ را براى من وصف کن.
جبرئیل، درکات و ساکنان آن را یک به یک وصف کرد تا
سخنش به طبقه اول رسید، آنگاه سکوت کرد.
پیامبر فرمود اى جبرئیل، ساکنان این طبقه چه کسانى اند؟
جواب داد عذاب این طبقه از همه طبقات آسان تر است و ساکنانش عاصیان امت تواند.
پیامبر فرمود آیا از امت من کسى به دوزخ مى رود؟
جبرئیل گفت آنان که آلوده به گناه کبیره بوده و بى توبه از دنیا رفته اند.
پیامبر به گریه نشست و سه شبانه روز در گریه بود
تا آنکه روز چهارم حضرت زهرا (سلام الله علیها) به زیارت آن حضرت آمد.
مشاهده کرد پیامبر، روى مبارکش را بر خاک نهاده و
چندان گریسته که خاک زیر صورتش از اشک او گِل شده.
عرضه داشت چه واقعه اى و حادثه اى اتفاق افتاده است؟
فرمود جبرئیل به من خبر داده که طبقه اول دوزخ،
جاى گنهکاران از امت من است و این سبب گریه من شده.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) عرضه داشت
از جبرئیل پرسیدىد گنهکاران را به چه صورت به دوزخ مى برند؟
فرمود آرى، موى مردان و گیسوى زنان را مى گیرند و
آنان را به دوزخ مى کشند و چون نزدیک دوزخ رسند و
مالک دوزخ را ببینند، فریاد و عربده سر دهند و به مالک دوزخ التماس کنند که
ما را اجازه ده بر حال خود گریه کنیم.
مالک اجازه مى دهد تا چندان بگریند که اشک در چشمشان نماند و
به جاى اشک خون گریه کنند.
مالک گوید چه نیکو بود اگر این گریه ها در دنیا بود و
این اشک ها از ترس امروز از دیدگانتان فرو مى ریخت.
پس مالک، آنان را به دوزخ دراندازد و ایشان ناگهان فریاد برآورند «لا اله الا الله».
آتش از آنان دور شود.
ملک بر آتش صیحه زند که اى آتش، آن را بگیر.
آتش گوید چگونه آنان را بگیرم در حالى که
کلمه طیبه «لا اله الا الله» بر زبانشان جارى است؟
مالک باز فریاد کند اینان را بگیر،
ولى از سوى حق خطاب رسد که رویشان را مسوزان
که خدا را سجده کرده اند و دل هایشان را مسوزان
که در ماه مبارک رمضان تشنگى کشیده اند.
پس در دوزخ تا زمانى که خدا بخواهد بمانند.
پس از آن به جبرئیل ندا رسد حال گنهکاران امت به کجا رسیده؟
مالک دوزخ پرده برکشد.
گنهکاران، جبرئیل را به صورتى نیکو مشاهده کنند،
گویند این کیست که چنین صورت نیکویى دارد؟
پاسخ دهند این جبرئیل است که در دنیا به سوى حضرت محمد (صلى الله علیه و آله و سلم) وحى مى آورد.
اسیران دوزخ چون نام مبارک پیامبر را بشنوند،
فریاد برآرند که از جانب ما حضرت محمد (صلى الله علیه و آله و سلم) را
سلام برسان و بگو که گنهکاران امت در دوزخ گرفتارند.
امین وحى این خبر را به پیامبر رساند.
سرور عالمیان سر به سجده گذارد و به پیشگاه حق عرضه بدارد که
گنهکاران امت مرا به دوزخ بردى،
اکنون ایشان را به من ببخش.
خطاب رسد آنان را به تو بخشیدم.
پس پیامبر آنان را از دوزخ بیرون مى آورد و
چون مانند ذغال شده اند، آنان را به عین الحیات برند.
وقتى از آن چشمه بنوشند و بر خود ریزند،
آلودگى هاى ظاهر و باطنشان برطرف شود و
پاک و پاکیزه گردند و بر پیشانى هایشان این عبارت نقش بندد:
«عتقاء الرحمان من النار» یعنی «آزاد شدگان خداى مهربان از آتش».
چون آنان را به بهشت برند،
اهل بهشت ایشان را به یکدیگر نشان دهند که دوزخیان هستند که نجات یافته اند.
پس آنان گویند پروردگارا، بر ما رحمت آوردى و ما را به بهشت درآوردى،
این علامت را از پیشانى هاى ما برطرف کن.
خواسته آنان مورد قبول قرار گیرد و آن نقش از پیشانى آنان زایل شود.
منبع: شرح دعای کمیل، حسین انصاریان، صفحه 305
***************************************
