یکی از بزرگان عرفان پیشه ،
شب تا سحر به نیت توبه و استغفار در حال سجده
فقط این کلمه را میگفت:
"شرمنده ام شرمنده ام شرمنده "
نزدیک صبح ندا رسید:
"بخشنده ام بخشنده ام بخشنده"
کتاب "غم عشق" تالیف
آیت الله حاج شیخ عبدالقائم شوشتری
شیخ رجبعلی خیاط میفرمودند:
امام حسین علیه السلام مشتری زیادی دارد،
ممکن است امامهای دیگر هم همین طور باشند،
ولی خدا مشتری ندارد!
من دلم برای خدا می‌سوزد
که مشتری‌هایش کم است،
کمتر کسی می‌آید بگوید:
که من خدا را می‌خواهم
و می‌خواهم با او آشنا شوم...
و گاه میفرمودند:
در حالی که تو به خداوند محتاجی،
دلم که می گیرد دست معبودم را غرق بوسه می کنم
هنگامی که وجودش را در کنارم حس می کنم
همه ی آن دلتنگی ها
به آرامشی نشاط آور مبدل می شوند
آرمشی که هیچ معشوقی نمی تواند نثار آدمی کند
این چه دوستی است که اینقدر دارمش...
اگر بویی از راز خدا ببرید
همه چیز ظاهری را
رها می کنید...
آیت الله کشمیری
و خداست که در تمام امور برای ما کافیست،
اگر نماز را تحفظ کردید
همه چیزتان محفوظ می ماند...
دستخط آیت الله العظمی سید علی قاضی
کانال تذکره الاولیا tezkar
« چه باید بکنیم در ابتلائات ( بلاها و گرفتاریها )
داخلیه و خارجیه ؟!
چه کار کردیم که به این چیزها مبتلا شدیم ؟!
فکر این را باید بکنیم ،
چه کار کردیم که مانده ایم بی سرپرست ؟!
اشکال در این است که خودمان را
اصلاح نمی کردیم و نکردیم و نخواهیم کرد
حاضر نیستیم خودمان را اصلاح کنیم ،
اگر ما خودمان را اصلاح می کردیم به این بلاها مبتلا نمی شدیم
(امام علی علیه السلام ) فرمود
نگویم به شما «ألا أخبرکم بدائکم و دوائکم ؟!
دائکم الذنوب و دوائکم الاستغفار !»
( آیا به شما خبر دهم به مرض و دوای شما ؟
درد شما گناهان است و دوای شما استغفار و طلب آمرزش است)
آیت الله العظمی بهجت قدس سره
بعضی روز قیامت می آیند،
می بینند یک چیز بزرگی را آوردند و به یکی دادند
اینکه عملش کم بود داشت بدبختی هایش را ضجه میزد!
یک چیز آوردند و گذاشتند داخل ترازو
هر چه سنگ بود همه را به آسمان پرت کرد!
اینقدر سنگین بود!!
گفت: پروردگارا!به عمرم عملی را که مناسب باشد
به جا نیاوردم که چنین چیزی نصیب من شود..!
این چیست؟! فرمود:
یک حاجت بود تو از ما خواستی و ما ندادیم!
تو مدام میخواستی،ما طاقچه بالا گذاشتیم
حالا این بزرگ شده و به این شکل در آمده....
"عارف بالله حاج اسماعیل دولابی"
مرحوم حاج محمّد اسماعیل دولابی میفرمودند:
این که خدا چیزی را می‌دهد و می‌گیرد،
به این دلیل است که به هوش بیایند،
آگاه شوند و کفران نکنند
واِلّا صِرف دادن و ندادن نعمت مطرح نیست،
بیدار شدن عباد است که قیمت دارد
یکی گفت: خدا نعمت‌های زیادی به ما داد
و نعمت‌های زیادی را هم گرفت
مهمّ نیست؛ مهمّ این است که ما را با خودش آشنا کرد
عمری که از انسان می‌گذرد، تازه می‌فهمد که
این دادن و ندادن چیزی نبود
اصل کار آشنا کردن با خودش بود
در حالی که ما گریه کردیم که
چرا گرفتی؟ چرا کم دادی؟
و نیز می فرمودند:
همین که گردی بر دلتان پیدا می شود
یک «سُبحان الله» بگویید، آن گرد کنار می رود
هرجا هم فیضی و نعمتی به شما رسید،
«اَلحَمدُلِلّه» بگویید؛ چون شکرش را به جای آورده ای،
گرد نمی گیرد؛ هر وقت خطایی خطور کرد
و خواست ایجاد کدورت کند، «اَستَغفِرالله» چاره است
با این سه ذکر با خدا صحبت کنید،
صحبت کردن با خدا، ذات غم و حزن را می برد...
طوبی محبت
انسان همچنان که
به آب و اکسیژن نیازمند است
به خدا نیز محتاج است...
«الکسیس کارل»
*******************************
