#داستانک_معنوی
عابد ترین مرد روز زمین
حضرت موسی علیه السلام در حالی که به بررسی اعمال بندگان الهی مشغول بود،
نزد عابدترین مردم رفت. شب که فرا رسید،
عابد درخت اناری را که در کنارش بود تکان داد و دو عدد انار افتاد. رو به موسی کرد و گفت:
ای بنده خدا تو کیستی؟ تو باید بنده صالح خدا باشی؟ زیرا که من مدتها در اینجا مشغول عبادت هستم و در این درخت تاکنون بیشتر از یک عدد انار ندیده ام و اگر تو بنده صالح نبودی، این انار دومی موجود نمی شد!
موسی علیه السلام گفت:
من مردی هستم که در سرزمین موسی بن عمران زندگی می کنم. چون صبح شد حضرت موسی علیه السلام پرسید:
آیا کسی را می شناسی که عبادت او از تو بیشتر باشد؟
عابد جواب داد: آری! فلان شخص.
نام و نشان او را گفت. موسی علیه السلام به نزد وی رفت و دید عبادت او خیلی زیاد است. شب که شد برای آن مرد دو گرده نان و ظرف آبی آوردند. عابد به موسی علیه السلام گفت:
بنده خدا تو کیستی؟ تو بنده صالح هستی! چون مدتهاست من در اینجا مشغول عبادت هستم و هر روز یک عدد نان برایم می آمد و اگر تو بنده صالحی نبودی این نان دومی نمی آمد و این، به خاطر شماست. معلوم می شود تو بنده صالح خدایی.
حضرت موسی علیه السلام باز فرمود:
من مردی هستم در سرزمین موسی بن عمران زندگی می کنم!
سپس از او پرسید:
آیا عابدتر از خود، کسی را سراغ داری؟
گفت:
آری! فلان آهنگر یا (دهقان) در فلان شهر است که عبادت او از من بیشتر است.
حضرت موسی با همان نشان پیش آن مرد رفت، دید وی عبادت معمولی دارد، ولی مرتب در ذکر خداست.
وقت نماز که فرا رسید، برخاست نمازش را خواند و چون شب شد، دید در آمدش دو برابر شده، روی به حضرت موسی نمود و گفت:
تو بنده صالحی هستی! زیرا من مدتها در اینجا هستم و درآمدم همیشه به یک اندازه معین بوده و امشب دو برابر است. بگو ببینم تو کیستی؟
حضرت موسی همان پاسخ را گفت: من مردی هستم که در سرزمین موسی بن عمران زندگی می کنم.
سپس آن مرد درآمدش را سه قسمت نمود. قسمتی را صدقه داد و قسمتی را به مولا و صاحبش داد و با قسمت سوم غذا خرید و با حضرت موسی علیه السلام با هم خوردند. در این هنگام موسی علیه السلام خندید.
مرد پرسید:
چرا خندیدی؟
موسی علیه السلام پاسخ داد:
مرا راهنمایی کردند عابدترین انسان را ببینم،
حقیقتا او را عابدترین انسان یافتم.
او نیز دیگری را به من نشان داد،
دیدم عبادت او بیشتر از اولی است. دومی نیز شما را معرفی کرد و
من فکر کردم عبادت تو بیشتر از آنان است ولی عبادت تو مانند آنان نیست!
مرد: بلی! درست است، من مثل آنان عبادت ندارم،
چون من بنده کسی هستم، آزاد نیستم،
مگر ندیدی من خدا را ذکر می گفتم.
وقت نماز که رسید تنها نمازم را خواندم،
اگر بخواهم بیشتر به عبادت مشغول شوم
به درآمد مولایم ضرر می زنم و به کارهای مردم نیز زیان می رسد.
سپس از موسی پرسید:
می خواهی به وطن خود بروی؟
موسی علیه السلام پاسخ داد: بلی!
مرد در این وقت قطعه ابری را که از بالای سرش می گذشت صدا زد، پایین بیا! ابر آمد و پرسید:
کجا می روی؟
ابر: به سرزمین موسی بن عمران.
مرد: این آقا را هم با احترام به سرزمین موسی بن عمران برسان.
هنگامی که حضرت موسی به وطن بازگشت عرض کرد:
بارخدایا!
این مرد چگونه به آن مقام والا نایل گشته است؟
خداوند فرمود:
(ان عبدی هذا یصبر علی بلائی و یرضی بقضایی و یشکر نعمائی):
این بنده ام بر بلای من شکیبا،
به مقدراتم راضی و
بر نعمتهایم سپاسگزار است.👏👏👌
***************************************
