عشق فقط خدا

عاقبت عشق زمینی را به عشق آسمانی باختیم

عشق فقط خدا

عاقبت ما کشتی دل را به دریای جنون انداختیم
عاقبت عشق زمینی را به عشق آسمانی باختیم

تا رها گردیم از دلواپسی در آنسوی خط زمان
ما در عرش کبریایی خانه ای از جنس ایمان ساختیم

با تو ام با نی عالم با تو ام ای مهربانم
ای تو خورشید فروزان من شبم شب را بسوزان

کوچکم با قطره بودن راهی ام کن سوی دریا
عاقبت باید رها شد روزی از زندان دنیا

سیر در دنیای معنا بی زمان و بی مکان
وصل در عین جدایی زندگی با جان جان
..زندگی با جان جان

عاشقان در شوق پروازند از این خاکدان
چون که باشد پای یک عشق خدایی در میان...

کانال تلگرام ما
contact
جهت ورود کلیک کنید :)
جست و جو
بایگانی
آخرین نظرات
پیوندهای روزانه

۱۷۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «داستان کوتاه» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰


داستانک معنوی


زاهد بنی اسرائیل و کفشگر

زاهدی در بنی اسرائیل شصت سال عبادت کرده بود.


در خواب دید که فلان کفشگر از وی بهتر است.


از صومعه به در آمد به خانه اسکاف.


کفشگر برخاست و دست و پای وی بوسید و می گفت


از بهر چه به زیر آمدی و تو را از صومعه چه چیز فرود آورد؟


گفت تو مرا فرود آوردی، مرا از عمل خود آگاه کن.

نمی خواست که بگوید.

گفت مردی پیشه کارم.


آنچه کسب کنم نیمی به قوت کنم از بهر عیال و نیمی به صدقه بدهم.


زاهد از پیش وی بیامد.


در خواب شنید که برو از وی بپرس که این زردی رویت از چیست؟


برفت و پرسید.


گفت از آن است که چشم من بر هیچ آفریده نیاید،


جز این که گویم او از من بهتر است و من نیستم.


پس بدانست که فضل و برتری کفشگر بر زاهد از بهر آن بود که


وی نفس را نکوهیده داشتی و خودبین نبودی.



***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰


#داستانک_معنوی

تغییر نام از دفتر تیره بختان به دیوان نیک بختان


صاحب تفسیر فاتحه الکتاب که یکى از مهم ترین کتاب هاى عرفانى و علمى است و

به قلم یکى از دانشمندان پس از عصر فیض کاشانى نوشته شده روایت مى کند


در بنى اسرائیل عابدى بود دامن انقطاع از صحبت خلق درچیده و

سر عزلت در گریبان خلوت کشیده بود.


چندان رقم طاعت و بندگى در اوراق اوقاتش ثبت کرده بود که

فرشتگان آسمان ها او را دوست گرفتند و

جبرئیل که محرم اسرار پرده وحى بود،

در آرزومندى زیارت و دیدار او

از حضرت حق درخواست نزول از دایره افلاک به مرکز خاک نمود.


فرمان رسید در لوح محفوظ نگر تا نامش را کجا بینى.
جبرئیل نظر کرد و نام عابد را مرقوم در دفتر تیره بختان دید،

از نقش بندى قضا شگفت زده شد.
عنان عزیمت از دیدار وى باز کشید و گفت الهى،

کسى را در برابر حکم تو طاقت نیست و مشاهده این شگفتى ها را قوت و نیرو نمى باشد.


خطاب رسید چون آرزوى دیدن وى را داشتى و مدتى بود که

دانه این هوس در مزرعه دل مى کاشتى،

اکنون به دیدار او برو و از آنچه دیدى وى را آگاه کن.

جبرئیل در صومعه عابد فرود آمد، او را با تنى ضعیف و بدنى نحیف دید.

دل از شعله شوق سوخته و سینه از آتش محبت افروخته،

گاهى قندیل وار پیش محراب طاعت سوزناک ایستاده و

زمانى سجادوار از روى فروتنى به خاک تضرع و زارى افتاده.


جبرئیل بر وى سلام کرد و گفت اى عابد، خود را به زحمت مینداز که

نام تو در لوح محفوظ داخل صحیفه تیره بختان است.


عابد پس از شنیدن این خبر، چون گلبرگ تازه که از وزش نسیم سحرى شکفته شود،


لب خندان کرد و چون بلبل خوش نوا که در مشاهده گل رعنا نغمه شادى سراید،


زبان به گفتن «الحمدلله» به حرکت آورد.

جبرئیل گفت اى پیر فقیر، با چنین خبر دلسوز و پیام غم اندوز،

تو را ناله «انا لله» باید کرد، نعره «الحمدلله» می زنى؟


تعزیت و تسلیت روزگار خود مى باید داشت، نشانه تهنیت و مسرت اظهار مى کنى؟

پیر گفت از این سخن درگذر که من بنده ام و او مولا.

بنده را با خواهش مولا خواهشى نباشد و در پیش ارادت او ارادتى نماند.

هر چه خواهد کند، زمام اختیار در قبضه قدرت اوست.

هر جا خواهد ببرد، عنان اقتدار در کف مشیت اوست.

هر چه خواهد کند، «الحمدلله» اگر او را براى رفتن به بهشت نمى شایم،

بارى براى هیمه دوزخ به کار آیم.

جبرئیل را از حالت عابد رقت و گریستن آمد.

به همان حال به مقام خود بازگشت.

فرمان حق رسید در لوح نگر تا ببینى که نقاش چه نقش انگیخته و صورتگر چه رنگ ریخته؟

جبرئیل نظر کرد و نام عابد را در دیوان نیک بختان دید، وى را حیرت دست داد.

عرضه داشت الهى، در این قضیه چه سرى است و

در تبدیل و تغییر مجرمى به مَحرمى چه حکمت است؟

جواب آمد اى امین اسرار وحى و اى مهبط انوار امر و نهى، چون عابد را

از آن حال که نامزد وى بود خبر کردى ننالید و پیشانى جزع بر زمین نمالید،

بلکه قدم در کوى صبر گذاشت و به حکم قضاى من رضا داد.

کلمه «الحمدلله» بر زبان راند و مرا به جمیع محامد خواند.

کرم و رحمتم اقتضا کرد که به برکت گفتار

«الحمدلله» نامش را از گروه تیره بختان زدودم و در زمره نیک بختان ثبت کردم.

منبع: تفسیر فاتحة الکتاب، صفحه
107


***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰

با خدا معامله کنید


داستانک معنوی


(۷۵) مشورت با شریک زندگی

در بنی اسرائیل مرد نیکوکاری بود که مانند خود همسر نیکوکار داشت

مرد نیکوکار شبی در خواب دید کسی به او گفت:

خدای متعال عمر تو را فلان مقدار کرده که

نیمی از آن در ناز و نعمت و نیم دیگر آن در سختی و

فشار خواهد گذشت اکنون بسته به میل توست که کدام را اول و کدام را آخر قرار دهی.

مرد نیکوکار گفت: من شریک زندگی دارم که

باید با وی مشورت کنم. چون صبح شد به همسرش گفت:

شب گذشته در خواب به من گفتند

نیمی از عمر تو در وسعت و نعمت و نیم دیگر آن در سختی و تنگدستی خواهد گذشت

اکنون بگو من کدام را مقدم بدارم؟

زن گفت: همان ناز و نعمت را در نیمه اول عمرت انتخاب کن.

مرد گفت: پذیرفتم

بدین ترتیب مرد نصف اول عمرش را برای وسعت روزی انتخاب کرد.


به دنبال آن دنیا از هر طرف بر او روی آورد ولی هر گاه نعمتی بر او می رسید

همسرش می گفت از این اموال به خویشان خود و نیازمندان کمک کن و

به همسایگان و برادرانت بده و بدین گونه هر گاه نعمتی به او می رسید

از نیازمندان دستگیری نموده و به آنان یاری می رساند و

شکر نعمت را بجای می آورد تا اینکه نصف اول عمر ایشان

در وسعت و نعمت گذشت و چون نصف دوم فرا رسید بار دیگر در خواب به او گفتند:

خداوند متعال به خاطر قدردانی از اعمال و رفتار تو

که در این مدت انجام دادی

همه عمر تو را در ناز و نعمت قرار داد و فرمود:

- تا پایان عمرت در آسایش و نعمت زندگی کن.


***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰


#یک_لحظه_سکوت_قدری_تامل

مقام ابراهیم خلیل الله

❤️* ابراهیم علیه السلام از ستاره و ماه و خورشید دل برید، به خدا رسید.

 ❤️* عموى منحرف را رها کرد، خود براى همه‏ مردم پدر شد.

 ❤️* عمو با او قهر کرد،  امّا خدا به او لطف کرد.

 ❤️*براى خدا کناره‏ گیرى کرد،شهره آفاق شد.

❤️* از خانه بتها فرار کرد، سازنده خانه توحید شد

❤️ * جانش را در راه خدا تسلیم کرد، آتش بر او گلستان شد. «

❤️ * فرزند را براى ذبح آماده کرد جان به سلامت برد و سنّت قربانى در جایگاهش واجب شد.

 ❤️* تا اواخر عمر بى ‏فرزند، ولى راضى بود، در پایان عمر، نبوّت در دودمانش قرار گرفت.

❤️* در خلوت‏ترین مکان‏ها کعبه را ساخت، پرجاذبه ‏ترین مناطق زمین شد.

❤️ * در بیابان، تنهاى تنها فریاد زد، از تمام زمین، لبّیک ‏گو رسید.

❤️ * کودک تشنه‏ ى خود را رها کرد، آب زمزم، براى همیشه جارى شد.

❤️ * یک نفر بود، امروز همه مکتب‏هاى آسمانى، خود را ابراهیمى مى ‏دانند.

❤️ * همه با اودشمنى کردند، خدا او را خلیل خود دانست.

یاد این جمله معروف این روزها افتادم
و شخصیت ابراهیم ع واقعا تفسیر این جمله است

با خدا باش و پادشاهی کن👏👌

هر کس سربلندی می خواهد ،

سربلندی یکسره از آنِ خداست.

سخنان پاکیزه به سوی او بالا می رود ،

و کار شایسته به آن رفعت می بخشد.

و کسانی که با حیله و مکر کارهای بد می کنند ،

عذابی سخت خواهند داشت ،

و نیرنگشان خود تباه می گردد.

سوره فاطر آیه 10


***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۱
  • ۰


#داستانک_معنوی

مرد فقیری به شهری وارد شد، هنوز خورشید طلوع نکرده بود

و دروازه شهر باز نشده بود.

پشت در نشست و منتظر شد، ساعتی بعد در را باز کردند،

تا خواست وارد شهر شود،

جمعی او را گرفتند و دست بسته به کاخ پادشاهی بردند،

هر چه التماس کرد که مگر من چه کار کردم، جوابی نشنید


اما در کاخ دید که او را بر تخت سلطنت نشاندند


و همه به تعظیم و اکرام او بر خاستند و پوزش طلبیدند.

چون علت ماجرا را پرسید! گفتند:

«هر سال در چنین روزی، ما پادشاه خویش را این گونه انتخاب می کنیم.»

پادشاه کنونی که مرد فقیربود با خود اندیشید که

داستان پادشاهان پیش را باید جست که چه شدند و کجا رفتند؟

طرح رفاقت با مردی ریخت و آن مرد در عالم محبت به او گفت که:

« در روزهای آخر سال، پادشاه را با کشتی به جزیره ای دور دست می برند که نه در آن جا آبادانی است

و نه ساکنی دارد و آن جا رهایش می کنند.

بعد همگی بر می گردند و شاهی دیگر را انتخاب می کنند.»

محل جزیره را جویا شد و از فردای آن روز داستان زندگی اش دگرگون شد.

به کمک آن مرد، به صورت پنهانی غلامان و کنیزانی خرید

و پول و وسیله در اختیارشان نهاد تا به جزیره روند و آن جا را آباد کنند.

کاخها و باغ ها ساخت.

هرچه مردم نگریستند دیدند که بر خلاف شاهان پیشین
او را به دنیا و تاج و تخت کاری نیست.

چون سال تمام شد روزی وزیران به او گفتند:

«امروز رسمی است که باید برای صید به دریا برویم.»

مرد داستان را فهمید، آماده شد و با شوق به کشتی نشست،

اورا به دریا بردند و در آن جزیره رها کردند و بازگشتند،

غلامان در آن جزیره او را یافتند و با عزت به سلطنتی دیگر بردند!


نکته


امروزکه فرصت ساختن دنیای دیگررا داریم .

تلاش کنیم وفردای زندگی ابدی خود رابسازیم و در جهت کمال خویش قدم برداریم

نه اینکه دلخوش و درگیر با یک جهان موقتی و ناقص باشیم



***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰

#داستانک_معنوی

مردی از اولیای الهی، در بیابانی گم شده بود.

پس از ساعتها سردرگمی و تشنگی، بر سر چاه آبی رسید.

وقتی که قصد کرد تا از آب چاه بنوشد.

متوجه شد که ارتفاع آب خیلی پایین است؛

و بدون دلو و طناب نمی توان از آن آب کشید.

هرچه گشت، نتوانست وسیله ای برای آب کشیدن بیابد.

لذا روی تخته سنگی دراز کشید و بی حال افتاد.


پس از لحظاتی، یک گله آهو پدیدار شد و بر سر چاه آمدند.

بلافاصله، آب از چاه بیرون آمد و همه آن حیوانات از آن نوشیدند و رفتند.

با رفتن آنها، آب چاه هم پایین رفت!

آن فرد با دیدن این منظره، دلش شکست و رو به آسمان کرد و گفت:
خدایا! می خواستی با همان چشمی که به آهوهایت نگاه کردی،

به من هم نگاه کنی!

همان لحظه ندا آمد:

ای بنده من، تو چشمت به دنبال دلو و طناب بود،

باید بروی و آن را پیدا کنی.

اما آن زبان بسته ها، امیدی به غیر از من نداشتند،

لذا من هم به آنها آب دادم...

🌹همیشه امیدتان به خدا باشد ....



***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰


  
🚩سید نعمت الله جزایری در کتابش نقل می کند :


که در یک سال قحطی شد ،


در همان وقت واعظی در مسجد بالای منبر می گفت :


کسی که بخواهد صدقه بدهد ،


هفتاد شیطان ، به دستش می چسبند و نمی گذارند که صدقه بدهد . 

🚩مومنی این سخن را شنید و با تعجب به دوستانش گفت :


صدقه دادن که این حرفها را ندارد ،


من اکنون مقداری گندم در خانه دارم ،


می روم آنرا به مسجد آورده و بین فقراء تقسیم می کنم .
 
🚩با این نیت از جا حرکت کرد و به منزل خود رفت .


وقتی همسرش از قصد او آگاه شد شروع کرد به سرزنش او ، که


در این سال قحطی رعایت زن و بچه خود را نمی کنی ؟


شاید قحطی طولانی شد ، آن وقت ما از گرسنگی بمیریم و . . .


خلاصه بقدری او را ملامت و وسوسه کرد

🚩تا سرانجام مرد مومن دست خالی به مسجد برگشت . 


از او پرسیدند چه شد ؟ دیدی هفتاد شیطان به دستت چسبیدند و نگذاشتند .
 
🚩مرد مومن گفت :


من شیطانها را ندیدم ولی مادرشان را دیدم که نگذاشت این عمل خیر را انجام بدهم  
 
🚩پیامبر فرمود یا علی آیا می دانی که صدقه از میان دستهای مومن خارج نمی شود مگر اینکه هفتاد شیطان به طریق مختلف او را وسوسه می کنند، تا صدقه ندهد. 



***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰

 



لطف بینهایت خدا به گنهکاران و دادن فرصت بازگشت به آنها

 حضرت یونس ـ علیه السلام ـ وقتی که در شکم ماهی بزرگ قرار گرفت در همان جا دل به خدا بست و توبه کرد، خداوند به ماهی فرمان داد، تا یونس را به ساحل دریا ببرد و او را به بیرون دریا بیفکند.


☘یونس هم چون جوجه نوزاد و ضعیف و بی‎بال و پر، از شکم ماهی بزرگ بیرون افکنده شد، به طوری که توان حرکت نداشت.

☘لطف الهی به سراغ او آمد، خداوند در همان ساحل دریا، کدوبُنی رویانید یونس در سایه آن گیاه آرمید و همواره ذکر خدا می‎گفت و کم کم رشد کرد و سلامتی خود را باز یافت.

☘در این هنگام خداوند کرمی فرستاد و ریشه آن درخت کدو را خورد و آن درخت خشک شد.

☘خشک شدن آن درخت برای یونس، بسیار سخت و رنج آور بود و او را محزون نمود. خداوند به او وحی کرد: چرا محزون هستی؟ او عرض کرد: «این درخت برای من سایه تشکیل می‎داد، کرمی را بر آن مسلّط کردی، ریشه‎اش را خورد و خشک گردید.»

☘خداوند فرمود: تو از خشک شدن یک درختی که، نه تو آن را کاشتی و نه به آن آب دادی غمگین شدی،


ولی از نزول عذاب بر صد هزار نفر یا بیشتر محزون نشدی؟


اکنون بدان که اهل نینوا ایمان آورده‎اند و راه تقوی به پیش گرفتند و عذاب از آنها رفع گردید، به سوی آنها برو.

☘و به نقل دیگر: پس از خشک شدن درخت، یونس اظهار ناراحتی و رنج کرد،

 خداوند به او وحی کرد:

ای یونس! دل تو در مورد عذاب صد هزار نفر و بیشتر، نسوخت ولی برای رنج یک ساعت، طاقت خود را از دست دادی.

☘یونس متوجه خطای خود شد و عرض کرد:

«یا رَبِّ عَفْوَکَ عَفْوَکَ؛ پروردگارا، عفو تو را طالبم، و درخواست بخشش می‎کنم.»


***************************************



  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰


#داستانک_معنوی




عدالت علی(ع) برای عده ای سخت و غیر قابل تحمل بود اما...

 زمان خلافت امام على (ع) در کوفه، زره آن حضرت گم شد. پس از چندى در نزد یک مرد مسیحى پیدا شد.

 على (ع) او را به #محضر قاضى برد و اقامه دعوى کرد که این زره از آن من است،


نه آن را فروخته‏‌ام و نه به کسى بخشیده‏‌ام و اکنون آن را در نزد این مرد یافته‏‌ام.


قاضى به مسیحى گفت: خلیفه ادعاى خود را اظهار کرد، تو چه مى‏‌گویى؟


او گفت: این زره مال خود من است و درعین‌حال گفته مقام خلافت را تکذیب نمى‏‌کنم


(ممکن است خلیفه اشتباه کرده باشد).


قاضى رو کرد به على (ع) و گفت:


تو مدعى هستى و این شخص منکر است، الان شما باید شاهد بر ادعای خود بیاورى.

 على (ع) خندید و فرمود: قاضى راست مى‌‏گوید،


اکنون مى‌‏بایست که من #شاهد بیاورم، ولى من شاهد ندارم.


قاضى روى این اصل که مدعى شاهد ندارد،


به نفع #مسیحى حکم کرد و او هم زره را برداشت و روان شد.

مرد #مسیحى که خود بهتر مى‏‌دانست که زره مال کیست،


پس‌ازآنکه چند گامى پیمود وجدانش #مرتعش شد و برگشت، گفت:


این طرز حکومت و رفتار از نوع رفتارهاى بشر عادى نیست،


از نوع حکومت انبیاست و اقرار کرد که زره از على (علیه‌السلام) است.

 طولى نکشید او را دیدند مسلمان شده و


با شوق و ایمان در زیر #پرچم على (ع) در جنگ نهروان مى‏‌جنگد.

الامام على، صوت العداله الانسانیه، صفحه
۶۳



***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰


#داستانک_معنوی

☘در آیه کهف چنین آمده است: اَم حَسِبتَ اَنَّ اَصحابَ َ🌹الکهفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِن آیاتِنا عَجَباً؛🌹

🌴آیا گمان کردى داستان اصحاب کهف و رقیم از نشانه‏هاى بزرگ ما است.🌴

در کتاب محاسن برقى از رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم چنین نقل شده: سه نفر عابد از خانه خود بیرون آمده و به سیر و سیاحت در کوه ودشت پرداختند، تا به غارى که در بالاى کوه بود رفته و در آن جا به عبادت مشغول شدند، ناگاه (بر اثر طوفان یا...) سنگ بسیار بزرگى از بالاى غار، از کوه جدا شد غلتید و به درگاه غار افتاد به طورى که درِ غار را به طور کامل پوشانید،


آن سه نفر در درون غار تاریک ماندند، آن سنگ به قدرى درِ غار را پوشانید که حتى روزنه‏اى از غار به بیرون به جا نگذاشت، از این رو آن‏ها بر اثر تاریکى، همدیگر را نمى‏دیدند.


☘آن‏ها وقتى که خود را در چنان بن بست هولناکى دیدند، براى نجات خود به گفتگو پرداختند، سرانجام یکى از آن‏ها گفت: هیچ راه نجاتى نیست جز این که اگر عمل خالصى داریم آن را در پیشگاه خداوند شفیع قرار دهیم، ما بر اثر گناه در این‏جا محبوس شده‏ایم، باید با عمل خالص خود را نجات دهیم. این پیشنهاد مورد قبول همه واقع شد.


☘اولى گفت: خدایا! مى‏دانى که من روزى فریفته زن زیبایى شدم، او را دنبال کردم وقتى که بر او مسلط شدم و خواستم با او عمل منافى عفت انجام دهم به یاد آتش دوزخ افتادم و از مقام تو ترسیدم و از آن کار دست برداشتم، خدایا به خاطر این عمل سنگ را از این جا بردار. وقتى که دعاى او تمام شد ناگاه آن سنگ تکانى خورد، و اندکى عقب رفت به طورى که روزنه‏اى به داخل غار پیدا شد.


☘دومى گفت: خدایا! تو مى‏دانى که گروهى کارگر را براى امور کشاورزى اجیر کردم، تا هر روز نیم درهم به هرکدام از آن‏ها بدهم، پس از پایان کار، مزد آن‏ها را دادم، یکى از آن‏ها گفت: من به اندازه دو نفر کار کرده‏ام، سوگند به خدا کمتر از یک درهم نمى‏گیرم، نیم درهم را قبول نکرد و رفت. من با نیم درهم او کشاورزى نمودم، سود فراوانى نصیبم شد، تا روزى آن کارگر آمد و مطالبه نیم درهم خود را نمود، حساب کردم دیدم نیم درهم او براى من ده هزار درهم سود داشته، همه را به او دادم، و او را راضى کردم این کار را از ترس مقام تو انجام دادم، اگر این کار را از من مى‏دانى به خاطر آن، این سنگ را از این جا بردار. در این هنگان ناگاه آن سنگ تکان شدیدى خورد به قدرى عقب رفت که درون غار روشن شد، به طورى که آن‏ها همدیگر را مى‏دیدند، ولى نمى‏توانستند از غار خارج شوند.


☘سومى گفت: خدایا! تو مى‏دانى که روزى پدر و مادرم در خواب بودند، ظرفى پر از شیر براى آن‏ها بردم، ترسیدم که اگر آن ظرف را در آن جا بگذارم، بروم، حشره‏اى داخل آن بیفتد، از طرفى دوست نداشتم آن‏ها را از خواب شیرین بیدار کنم و موجب ناراحتى آن‏ها شوم، از این رو همان جا صبر کردم تا آن‏ها بیدار شدند و از آن شیر نوشیدند، خدایا اگر مى‏دانى که این کار من براى جلب خشنودى تو بوده است، این سنگ را از این جا بردار.

☘وقتى که دعاى او به این جا رسید، آن سنگ تکان شدیدى خورد و به قدرى عقب رفت که آن‏ها به راحتى از میان غار بیرون آمدند و نجات یافتند.

☘سپس پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: مَن صَدَقَ اللهَ نَجَاه؛

☘کسى که به راستى و از روى خلوص با خدا رابطه برقرار کند و بر همین اساس، رفتار نماید رهایى و نجات مى‏یابد.

منبع 👇👇

 قصه‏هاى قرآن به قلم روان‏ - محمد محمدى اشتهاردى‏ رحمه الله علیه


***************************************




  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰


#داستانک_معنوی

🕌ماجرای کتیبه شیخ بهایی در ساخت حرم امام رضا(ع)

🔸 #شیخ_بهایی (قدس سره) عالم بزرگ شیعی و مجتهد عصر صفوی، طراح و معمار حرم مطهر #امام_رضا(ع) است. قبل از آن که

ساخت حرم به اتمام برسد، برای جناب شیخ سفر مهمی پیش می‌آید. شیخ سفارشهای لازم را به معماران و مسئولان ساخت حرم کرده،

بسیار سفارش می ‌کنند که کار را متوقف نکنند و ساخت حرم را پیش برده به اتمام برسانند به جز سردر دروازه اصلی حرم. چرا که شیخ

در نظر داشته روی آن #کتیبه ای را که از اشعار خودش بوده نصب نماید.

🔸ولی سفر شیخ به درازا می‌کشد و هنگامی که از سفر باز می گردد، با تعجب بسیار می‌بیند که ساخت حرم به پایان رسیده، سردر اصلی

تمام شده و مردم در حال رفت و آمد به #حرم مقدس هستند. 😳 شیخ با دیدن این صحنه، بسیار ناراحت می‌شود و به معماران اعتراض

می‌کند: «چرا منتظر آمدن من نماندید؟ چرا صبر نکردید؟» مسئول ساخت عرض می‌کند: «ما ‌خواستیم صبر کنیم تا شما بیایید، اما تولیت

حرم نزد ما آمدند و بسیار تأکید کردند که باید ساخت حرم هرچه سریع تر به پایان برسد. هرچه به او گفتیم که باید شیخ بیاید و خود بر

ساخت سردر دروازه نظارت مستقیم داشته باشد، قبول نکردند. وقتی زیاد اصرار کردیم، گفتند: کسی دستور اتمام کار را داده که از شیخ

خیلی بالاتر و بزرگ‌تر است. ما باز هم اصرار کردیم و خواستیم صبر کنیم اما زمان تولیت حرم گفتند: خود آقا علی بن موسی الرضا(ع)

دستور اتمام کار را داده‌اند.»😊

🔸شیخ بهایی(قدس سره) همراه مسئول ساخت پروژه و معماران نزد تولیت حرم می‌روند و توضیح می‌خواهند. تولیت حرم نقل می‌کند:

«چند شب پی در پی امام رضا(ع) به خواب من آمده و فرمودند: «کتیبه شیخ بهایی، به در خانه ما زده نشود، خانه ما هیچ گاه به روی

کسی بسته نمی‌شود و هر کس بخواهد می‌تواند بیاید».

🔸شیخ با شنیدن این حرف، اشک از چشمانش جاری می‌شود😭 و به سمت ضریح می‌رود و ذکر « #یا_ستار_العیوب» بر لبانش جاری

می‌شود. سپس در کنار ضریح آن قدر گریه می‌کند تا از هوش می رود. پس از به هوش آمدن خود چنین تعریف می‌کند: من می‌خواستم

کتیبه‌ای بر سر در ورودی حرم بزنم، با این وصف که افرادی که آمادگی لازم را ندارند نمی‌توانند وارد حرم و حریم مقدس حضرت

رضا(ع) شوند، اما خود آقا نپذیرفتند و در خواب به تولیت آستان از این اقدام ابراز نارضایتی فرمودند.

آری درب خانه اهلبیت(ع) به روی همه، حتی غیر مسلمانان باز است..


(کتاب دلشدگان، نوشته محمد لک علی آبادی)


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰


#داستانک_معنوی

جوانی را اجل در گرفت و زبانش از گفتن «لا اله الا الله» بند آمد.

نزد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمدند و جریان را گفتند.

آن حضرت برخاست و نزد آن جوان رفت.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) گفتن شهادتین را بر آن جوان عرضه کرد، ولی زبان او باز نشد.

حضرت فرمود آیا این جوان نماز نمی خوانده و روزه نمی گرفته است؟

گفتند بله، نماز می خواند و روزه می گرفت.

حضرت فرمود آیا مادرش وی را عاق نموده است؟

گفتند بله.

حضرت فرمود مادرش را حاضر کنید.

رفتند و پیرزنی را آوردند که یک چشم وی نابینا بود.

پیامبر به پیرزن فرمود پسرت را عفو کن.

گفت عفو نمی کنم، چون لطمه به صورتم زده و چشم مرا از کاسه درآورده است.

پیامبر فرمود بروید هیزم و آتش برایم بیاورید.

پیرزن گفت برای چه می خواهید؟

حضرت فرمود می خواهم او را به خاطر این عملی که با تو انجام داده بسوزانم.

پیرزن گفت او را عفو کردم.

آیا او را مدت ۹ ماه برای آتش حمل نمودم؟

آیا او را مدت ۲ سال برای آتش شیر دادم؟

پس ترحم مادری من کجا رفته است؟

در این وقت زبان آن جوان باز شد و گفت «اشهد ان لا اله الا الله».

زنی که فقط رحیم باشد و اجازه ندهد کسی بسوزد؛

پس خدایی که رحمان و رحیم است،

چگونه اجازه می دهد شخصی که

مدت هفتاد سال به گفتن الرحمن الرحیم مواظبت کرده است بسوزاند.

منبع: تفسیر آسان، جلد 1، صفحه 18، نقل از غرائب القرآن، شرح حمد


***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰


داستانی واقعی از یک تلنگر دوستانه


با یکی از دوستان تو پارک نشسته بودیم

ایشون 10سال بود به هر دری میزدند صاحب بچه نمیشدن

و بالاخره خدا در سال یازدهم یک دختر بچه شیرین بهش عطا کرده بود که

دیگه روز و شب نداشتند و غرق در لذت داشتن این فرزند بودند

اتفاقا اینروزها در فکر این بود که کارش را تغییر دهد و

در این باره تبادل نظر میکردیم

از طرفی در فکر این بودم که یه جورایی که ناراحت نشه مجددا بهش یادآوری کنم

دیگه برگرده سمت خدا و نماز و قرآن و معنویت


بهش گفتم اگه یه شخص متمول و پولدار و خوش اخلاق که

صاحب یه پاساژ بزرگ باشه و ببینه تو مغازه نداری بخاطر خدا

در بهترین جای پاساژ بهت یه مغازه رایگان بنام خودت

با کل لوازم کار رو بده و

خودش چند مغازه مونده به پاساژ مستقر باشه

هر روز که میخوای بری مغازه حداقل یه بار میری دیدنش و

عرض سلام و ادب و یا حداقل از ماشین یه بوق میزنی و یه دست براش تکون میدی

یا موقع رفتن به خونه یه خداحافظی صمیمانه و مودبانه...

درسته؟


اینجا که رسیدم گفت دیگه ادامه نده

گرفتم چی میگی

بد جور بهم تلنگر زدی


نه خدا با اون مرد مهربون قابل مقایسه هست


نه اون مغازه با نعمت خدا که این دختر رو بهم عنایت کرده


از فردا سعی میکنم قدردان صاحب این نعمت باشم


خـدایا شڪـرت..🙏


مرتضی زمانی خادم وبلاگ و کانال عشق فقط خدا

  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰


#داستانک_آموزنده

دو پیرمرد که یکی از آنها قد بلند و قوی هیکل و

دیگری قد خمیده و ناتوان بود و بر عصای خود تکیه داده بود،

نزد قاضی به شکایت از یکدیگر آمدند.

اولی گفت: به مقدار ١٠ قطعه طلا به این شخص قرض دادم

تا در وقت امکان به من برگرداند و

اکنون توانایی ادا کردن بدهکاریش را دارد ولی

تاخیر می‌اندازد و اینک می‌گوید گمان می‌کنم طلب تو را داده‌ام.

حضرت قاضی!

از شما تقاضا دارم وی را سوگند بده که آیا بدهکاری خودش را داده است، یا خیر.

چنانچه قسم یاد کرد که من دیگر حرفی ندارم.

دومی گفت: من اقرار می‌کنم که  قطعه طلا از وی قرض نموده‌ام

ولی بدهکاری را ادا کردم و برای قسم یاد کردن، آماده هستم.
قاضی: دست راست خود را بلند کن و قسم یاد کن.


پیرمرد بدهکار: یک دست که سهل است،

هر دو دست را بلند می‌کنم.

سپس عصا را به مرد مدعی داد و هر دو دستش را بلند کرد و گفت:

به خدا قسم که من قطعات طلا را به این شخص دادم و

اگر بار دیگر از من مطالبه کند،

از روی فراموشکاری و نا آگاهی است.


قاضی به طلبکار گفت: اکنون چه می‌گویی؟

او در جواب گفت: من می‌دانم که این شخص قسم دروغ یاد نمی‌کند،

شاید من فراموش کرده باشم،

امیدوارم حقیقت آشکار شود.


قاضی به آن دو نفر اجازه مرخصی داد،

پیرمرد عصای خود را از دیگری گرفت.

در این موقع قاضی به فکر فرو رفت و بی‌درنگ هر دوی آنها را صدا زد.


قاضی عصا را گرفت و با کنجکاوی دیواره آن را نگاه کرد و


دیواره‌اش را تراشید،


ناگاه دید که ده قطعه طلا در میان عصا جاسازی شده است.

به طلبکار گفت: بدهکار وقتی که عصا را به دست تو داد،


حیله کرد که قسم دروغ نخورد


و چون عصا دست تو بود طبیعتا قسمش راست شد

ولی من از او زیرک‌تر بودم.

***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰

داستانک معنوی


♦️ﺯﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﺎﺭﻩ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯﺟﻨﮓ ﺑﺪﺭ


ﺍﺯ ﻣﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﺭﻓﺖ!


ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ:


- ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ؟

- ﻧﻪ

- ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﯾﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ؟

- ﻧﻪ

- ﭘﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ؟

 -ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﻭ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻥ ﺑﻮﺩﯾﺪ، ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻦ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ


ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ، ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻪ ﻭﻣﺮﮐﺐ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﯿﺪ!

♦️- ﺗﻮ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺧﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﮑﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺷﺪﯼ؟!

- ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺑﺪﺭ ﮐﺴﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﺩ!

ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ (ص) ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ!

ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺟﺎﻣﻪ ﻭ ﻣﺮﮐﺐ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ!

♦️ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻏﺮﯾﺐ ﺍﺳﺖ!

ﯾﮑﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻥ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﮑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻫﻢ ﺍﺯ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ!

♦️ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ ﻗﻮﻝ ﺑﺪﻩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﻧﮑﻨﯽ ﺗﺎ ﮐﻤﮑﺖ ﮐﻨﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﻨﺪ!

♦️ﺳﻮﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺸﺮﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻮﺩ!
ﺁﻣﺪ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ!

♦️ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻣﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻣﺎﻥ ﺷﺒﯿﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺕ ﺍﺳﺖ؟!

📚منبع: علامه ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺣﮑﯿﻤﯽ، ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﯽ، ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻟﺤﯿﺎﺓ ﺟﻠﺪ ﻧﻬﻢ، ﺹ ۲۳۲

***************************************



  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰


#تلنگر ⚠️

بهلول هارون را در حمام

 دید و گفت:

به من یک دینار بدهکاری،

طلب خود را می خواهم.​

هارون گفت:

اجازه بده از حمام خارج شوم؛

من که این جا عریانم و

چیزی ندارم بدهم.

​بهلول گفت:

در روز قیامت هم این چنین عریان و بی چیز خواهی بود،

پس طلب دنیا را تا زنده ای بده.

که حمام آخرت گرم است و

دستت خالی...

***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰




مباحثه بهلول با

مرد فقیه و مهمان هارون الرشید


آورده اند که فقیهی مشهور از اهل خراسان وارد بغداد شد و چون هارون الرشید شنید که آن مرد به شهر

بغداد آمده اورا به دارالخلافه طلبید .

آن مرد نزد هارون الرشید رفت . خلیفه مقدم او را گرامی داشت و با عزت او را نزدیک خود نشاند و

مشغول مباحثه شدند . در همین اثنا بهلول وارد شد . هارون او را به امر جلوس داد . آن مرد نگاهی به

وضع بهلول انداخت و به هارون الرشید گفت : عجب است از مهر و محبت خلیفه که مردمان عادی را

اینطور محبت می نماید و به نزد خود راه میدهد . چون بهلول فهمید که آن شخص نظرش به اوست با

کمال قدرت به آن مرد تغییر نمود و گفت :

به علم ناقص خود غره مشو و به وضع ظاهر من نگاه منما . من حاضرم با تو مباحثه نمایم و به خلیفه ثابت

نمایم که تو هنوز چیزی نمی دانی!

آن مرد در جواب گفت : شنیده ام که تو دیوانه ای و مرا با دیوانه کاری نیست . بهلول گفت : من به

دیوانگی خود اقرار می نمایم ولی تو به نفهمی خود قائل نیستی!

هارون الرشید نگاهی از روی غضب به بهلول انداخت و او را امر به سکوت داد ولی بهلول ساکت نشد

و به هارون الرشید گفت اگر این مرد به علم خود اطمینان دارد مباحثه نماید . هارون به آن مرد فقیه

گفت : چه ضرر دارد مسائلی از بهلول سوال نمایی

آن مرد گفت به یک شرط حاضرم و آن شرط بدین قرار است که من یک معما از بهلول می پرسم ،

اگر جواب صحیح داد من هزار دینار زر سرخ به او می دهم ولی اگر در جواب عاجز ماند باید هزار

دینار زر سرخ به من بدهد .

بهلول گفت : من از مال دنیا چیزی را مالک نیستم و زر و دیناری موجود ندارم ولی حاضر چنانچه

جواب معمای تو را دادم زر از تو بگیریم و به مستحقان بدهم و چنانچه در جواب عاجز ماندم در اختیار

تو قرار بگیرم و مانند غلامی به تو خدمت نمایم .

آن مرد قبول نمود و بعد معمایی بدین نحو از بهلول

سوال کرد :

در خانه ای زنی با شوهر شرعی خود نشسته و در همین خانه یک نفر در حال نماز گذاردن است و نفر

دیگر هم روزه دارد . در این حال مردی از خارج وارد این خانه میشود به محض وارد شدن آن زن و

شوهری که در آن خانه بودند به یکدیگر حرام می شوند و آن مردی که نماز می خواند نمازش باطل و

مرد دیگر روزه اش باطل می گردد . آیا میتوانی بگویی این مرد که بود ؟

بهلول فوراً جواب داد :

مردی که وارد این خانه شد سابقاً شوهر این زن بود . به مسافرت می رود و

چون سفر او به طول میانجامد و خبر می آورند که او مرده است ،

آن زن با اجازه حاکم شرعی به ازدواج این مرد که پهلوی او

نشسته بود در می آید و به دو نفر پول می دهد که یکی برای شوهر فوت شده اش نماز و دیگری روزه

بگیرد . در این بین شوهر سفر رفته که خبر کشته شدن او را منتشر کرده بودند ، از سفر باز می گردد .

پس از شوهر دومی بر زن حرام می شود و آن مرد که نماز برای میت می خواند نمازش باطل می گردد

و همچنین آن یک نفر که روزه داشت چون برای میت بود روزه او هم باطل می شود .


هارون الرشید و حاضرین مجلس از حل معما و جواب صحیح بهلول بسیار خوشحال شدند و همه به

بهلول آفرین گفتند . بعد بهلول گفت الحال نوبت من است تا معمایی سوال نمایم . آن مرد گفت سوال

کن . بهلول گفت :

اگر خمره ای پر از شیره و خمره ای پر از سرکه داشته باشیم و بخواهیم سکنگبین درست نماییم . پس

یک ظرف از سرکه برداریم و یک ظرف هم از شیره و این دو را در ظرفی ریخته و بعد متوجه شویم که

موشی در آنهاست ، آیا می توانی تشخیص بد هی که آن موش مرده در خمره سرکه بوده یا در خمره

شیره ؟
آن مرد بسیار فکر نمود و عاقبت در جواب دادن عاجز ماند . هارون الرشید از بهلول خواست تا خود

جواب معما را بدهد . پس بهلول گفت :

اگر این مرد به نفهمی خود اقرار نماید جواب معما را می دهم .

ناچاراً آن مرد اقرار نمود . سپس بهلول

گفت :
باید آن موش را برداریم و در آب شسته و پس از آنکه کاملاً از شیره و سرکه پاک شد شکم او را پاره

نماییم اگر در شکم او سرکه باشد پس در خمره سرکه افتاده و باید سرکه را دور ریخت و اگر در شکم

او شیره باشد پس در خمره شیره افتاده و باید شیره ها را بیرون ریخت . تمام اهل مجلس از علوم و

فراست بهلول تعجب نمودند و بی اختیار او را آفرین می گفتند و آن مرد فقیه سر به زیر ناچاراً هزار دینار

که شرط نموده بود را تسلیم بهلول نمود و بهلول تمانی آنها را در میان فقیران تقسیم نمود .👏👏

پ ن

بهلول یکی از شاگردان امام صادق ع بود و با حربه دیوانگی به تبلیغ دین میپرداخت

***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰



#داستانک_معنوی

عابد ترین مرد روز زمین


حضرت موسی علیه السلام در حالی که به بررسی اعمال بندگان الهی مشغول بود،


نزد عابدترین مردم رفت. شب که فرا رسید،


عابد درخت اناری را که در کنارش بود تکان داد و دو عدد انار افتاد. رو به موسی کرد و گفت:

ای بنده خدا تو کیستی؟ تو باید بنده صالح خدا باشی؟ زیرا که من مدتها در اینجا مشغول عبادت هستم و در این درخت تاکنون بیشتر از یک عدد انار ندیده ام و اگر تو بنده صالح نبودی، این انار دومی موجود نمی شد!

موسی علیه السلام گفت:

من مردی هستم که در سرزمین موسی بن عمران زندگی می کنم. چون صبح شد حضرت موسی علیه السلام پرسید:

آیا کسی را می شناسی که عبادت او از تو بیشتر باشد؟

عابد جواب داد: آری! فلان شخص.

نام و نشان او را گفت. موسی علیه السلام به نزد وی رفت و دید عبادت او خیلی زیاد است. شب که شد برای آن مرد دو گرده نان و ظرف آبی آوردند. عابد به موسی علیه السلام گفت:

بنده خدا تو کیستی؟ تو بنده صالح هستی! چون مدتهاست من در اینجا مشغول عبادت هستم و هر روز یک عدد نان برایم می آمد و اگر تو بنده صالحی نبودی این نان دومی نمی آمد و این، به خاطر شماست. معلوم می شود تو بنده صالح خدایی.

حضرت موسی علیه السلام باز فرمود:

من مردی هستم در سرزمین موسی بن عمران زندگی می کنم!

سپس از او پرسید:

آیا عابدتر از خود، کسی را سراغ داری؟

گفت:

آری! فلان آهنگر یا (دهقان) در فلان شهر است که عبادت او از من بیشتر است.

حضرت موسی با همان نشان پیش آن مرد رفت، دید وی عبادت معمولی دارد، ولی مرتب در ذکر خداست.

وقت نماز که فرا رسید، برخاست نمازش را خواند و چون شب شد، دید در آمدش دو برابر شده، روی به حضرت موسی نمود و گفت:

تو بنده صالحی هستی! زیرا من مدتها در اینجا هستم و درآمدم همیشه به یک اندازه معین بوده و امشب دو برابر است. بگو ببینم تو کیستی؟

حضرت موسی همان پاسخ را گفت: من مردی هستم که در سرزمین موسی بن عمران زندگی می کنم.

سپس آن مرد درآمدش را سه قسمت نمود. قسمتی را صدقه داد و قسمتی را به مولا و صاحبش داد و با قسمت سوم غذا خرید و با حضرت موسی علیه السلام با هم خوردند. در این هنگام موسی علیه السلام خندید.

مرد پرسید:

چرا خندیدی؟

موسی علیه السلام پاسخ داد:

مرا راهنمایی کردند عابدترین انسان را ببینم،

حقیقتا او را عابدترین انسان یافتم.

او نیز دیگری را به من نشان داد،

دیدم عبادت او بیشتر از اولی است. دومی نیز شما را معرفی کرد و

من فکر کردم عبادت تو بیشتر از آنان است ولی عبادت تو مانند آنان نیست!

مرد: بلی! درست است، من مثل آنان عبادت ندارم،


چون من بنده کسی هستم، آزاد نیستم،


مگر ندیدی من خدا را ذکر می گفتم.


وقت نماز که رسید تنها نمازم را خواندم،


اگر بخواهم بیشتر به عبادت مشغول شوم


به درآمد مولایم ضرر می زنم و به کارهای مردم نیز زیان می رسد.

سپس از موسی پرسید:

می خواهی به وطن خود بروی؟

موسی علیه السلام پاسخ داد: بلی!

مرد در این وقت قطعه ابری را که از بالای سرش می گذشت صدا زد، پایین بیا! ابر آمد و پرسید:

کجا می روی؟

ابر: به سرزمین موسی بن عمران.

مرد: این آقا را هم با احترام به سرزمین موسی بن عمران برسان.

هنگامی که حضرت موسی به وطن بازگشت عرض کرد:

بارخدایا!
این مرد چگونه به آن مقام والا نایل گشته است؟

خداوند فرمود:

(ان عبدی هذا یصبر علی بلائی و یرضی بقضایی و یشکر نعمائی):

این بنده ام بر بلای من شکیبا،

به مقدراتم راضی و

بر نعمتهایم سپاسگزار است.👏👏👌


***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰



#یک_لحظه_سکوت_قدری_تامل

#داستانک_قابل_تامل



شیخ رجبعلی خیاط می فرمود:

در بازار بودم...

اندیشه مکروهی در ذهنم گذشت.

بلافاصله استغفار کردم و به راهم ادامه دادم.

قدری جلوتر شترهایی قطار وار از کنارم می‌گذشتند.

ناگاه یکی از شترها لگدی انداخت که اگر خود را کنار نمی‌کشیدم، خطرناک بود.

به مسجد رفتم و فکر می‌کردم همه چیز حساب دارد.

این لگد شتر چه بود...!؟

در عالم معنا گفتند:

شیخ رجبعلی!

آن لگد نتیجه آن فکری بود که کردی!

گفتم: اما من که خطایی انجام ندادم...

گفتند: لگد شتر هم که به تو نخورد...!

قانون کار ما در کائنات جریان دارد...

حتی یک تفکر منفی میتواند تاثیری

 منفی بر روند زندگی ما ایجاد کند...


***************************************


  • مرتضی زمانی
  • ۰
  • ۰

کارت دعوت خدا


اوست که بران را پس از ناامیدی خلق میفرستد

قرآن کریم


خیلی زیبا و قابل تامل...

♦️در آمستردام امام جماعت مسجدی هر جمعه بعد از نماز همراه پسرش که ده سال سن داشت به یکی از محله ها می رفتند و کارت هایی را که در آن نوشته شده بود «راهی به سوی بهشت » در میان مردم غیر مسلمان پخش می کردند تا بلکه سودمند واقع شود و برای تحقیق درمورد اسلام و قبول آن اقدام کنند.

♦️در یکی از روزهای جمعه هوا خیلی سرد و بارانی بود،

پسر لباس های گرمی پوشید تا سرما را احساس نکند، و گفت: پدرجان من آماده ام!

پدر پرسید: آماده برای چه چیزی؟

پسرگفت: برای اینکه برویم و این جمعه هم مانند جمعه های گذشته نوشته ها را پخش کنیم.

پدر جواب داد: هوا خیلی سرد و بارانیست، امروز ممکن نیست.

♦️پسر با اصرار از او خواست که بروند و گفت: مردم در بیرون به طرف آتش می شتابند.

پدر گفت: من در این سرما نمی توانم بیرون بروم‌.

♦️پسر گفت: پس اجازه دهید من بروم‌ و کارت ها را پخش کنم؟

♦️بعد از کمی بالاخره پدر راضی شد و او را فرستاد، و پسر از او تشکر کرد.

♦️پسر با اینکه فقط ده سالش بود در آن خیابان ها تنها کسی بود که در آن هوای سرد در بیرون بود، او در همه خانه ها را می زد و کارت را به مردم می داد. بعد از دو ساعت راه رفتن زیر باران فقط یک کارت باقی مانده بود و می گشت دنبال کسی که آن کارت آخری را به او بدهد ولی کسی را نیافت، بنابراین یک خانه روبروی خود را انتخاب کرد و رفت که کارت را به اهل آن خانواده بدهد. زنگ آن خانه را به صدا در آورد ولی جواب نشنید دوباره زنگ را به صدا در آورد و چند بار دیگر هم‌ تکرار کرد تا بالاخره پیرزنی اندوهگین در را باز کرد و گفت: پسرم چه می خواهی در این باران؟ کاری هست که برایت انجام دهم؟

♦️پسر با چشمانی پر امید و پاک و با لبخندی دلنشین گفت: ببخشید باعث اذیت شما شدم فقط می خواستم بگویم که خدا شما را واقعا دوست دارد و به شما توجه عنایت کرده و من آمده ام آخرین کارت که مانده را به شما بدهم؛ کسی که شما را از همه چیز آگاه خواهد ساخت خداوند است و غرض از خلق انسان و همه چیز این است که رضای او بدست آید .... .

♦️سپس کارت را به او داد و خواست برگردد که پیرزن از او تشکر کرد.

♦️بعد از یک هفته و بعد از نماز جمعه وقتی امام خطبه را تمام کرد پیرزن ایستاد و گفت : هیچ کدام از شماها مرا نمیشناسید و من هرگز قبلا به اینجا نیامده ام، و تا جمعه گذشته مسلمان هم نبوده ام و فکرش را هم نمی کردم که مسلمان شوم، ماه گذشته شوهرم فوت کرد و مرا ترک نمود و من تنها ماندم در دنیایی که کسی را نداشتم و جمعهٔ گذشته در حالی که باران می بارید و هوا خیلی سرد بود می خواستم که خودم را بکشم چون هیچ امید و آرزویی در دنیا نداشتم ... برای همین یک چهار پایه آوردم و طناب را از سقف آویزان کردم و آن را در گردن انداختم سپس آن را در گردنم محکم کردم تنها و غمگین بودم و داشتم آخرین افکارم را مرور‌می کردم‌ و با خود کلنجار می رفتم که دیگر بپرم و خود را خلاص‌ کنم !!! ..

♦️که ناگهان زنگ به صدا در آمد، من هم که منتظر کسی نبودم کمی صبر کردم تا شاید دیگر در نزند ولی دوباره تکرار شد و چندین مرتبه زنگ را به صدا در آورد این بار با شدت در را کوبید و زنگ را هم می زد بار، دیگر گفتم که کیست ؟!!!

♦️به ناچار طناب را از گردنم‌ پایین آوردم و رفتم تا بدانم کیست که این گونه با اصرار در را می کوبد، وقتی در را باز کردم چشمم به پسر کوچکی افتاد که با اشتیاق و لبخند به من نگاه می کند. چهره ای که تا بحال آن را ندیده بودم! و حتی توصیفش برایم مشکل است؛ کلمات قشنگی که بر زبانش آورد قلبم را که مرده بود بار دیگر به زندگی برگرداند و صدایی قشنگ گفت: خانم، آمده ام که به شما بگویم که خدا شما را دوست دارد و به تو عنایت کرده و سپس کارتی را بدستم داد! کارتی که روی آن نوشته بود راهی به سوی بهشت!

پس در را بستم و به شدت چیزهایی که در کارت نوشته شده بود را خواندم ...

سپس طناب را از سقف باز کردم و همه چیز را کنار گذاشتم ...

چون‌ من دیگر به آنها نیاز ندارم و من پروردگار حقیقی و محبت واقعی را پیدا کرده ام ...

♦️اسم این مرکز اسلامی هم روی کارت نوشته شده بود بنابراین آمدم اینجا تا بگویم: الحمدلله و سپاس برای شما به خاطر تربیت چنین فرزندی که در وقت مناسب سراغم آمد و من را از رفتن به جهنم باز داشت!


😍😍😍😍

♦️چشمان نماز گزاران‌ پر از اشک شد و همه باهم تکبیر زدند و الله اکبر گفتند ...الله اکبر ...

😭

♦️امام که پدر آن پسر بود از منبر پایین آمد و پسرش را که در صف اول نماز گزاران بود، با گریه ای که نمی توانست جلوی آن را بگیرد در آغوش می فشرد ...

نمی توان به چنین پسری افتخار نکرد ...

💥اینجا این سوال مطرح می شود که ما برای دعوت در راه خدا چه کرده ایم؟



***************************************


  • مرتضی زمانی