عشق فقط خدا

قرآن - مناجات عاشقانه - داستانک معنوی

عکس نوشته های زیبا در مورد خدا

مطالب تلنگر - حکمتهای نهج البلاغه

داستانهای قرآنی -مطالبی در مورد انسانیت

مطالب آموزنده معنوی و پرسش و پاسخ معنوی و

صوت و کلیپ معنوی ...در

زاهد بنی اسرائیل و کفشگر

زاهدی در بنی اسرائیل شصت سال عبادت کرده بود.

در خواب دید که فلان کفشگر از وی بهتر است.

از صومعه به در آمد به خانه اسکاف.

کفشگر برخاست و دست و پای وی بوسید و می گفت

از بهر چه به زیر آمدی و تو را از صومعه چه چیز فرود آورد؟

گفت تو مرا فرود آوردی، مرا از عمل خود آگاه کن.

نمی خواست که بگوید.

گفت مردی پیشه کارم.

آنچه کسب کنم نیمی به قوت کنم از بهر عیال و نیمی به صدقه بدهم.

زاهد از پیش وی بیامد.

در خواب شنید که برو از وی بپرس که این زردی رویت از چیست؟

برفت و پرسید.

گفت از آن است که چشم من بر هیچ آفریده نیاید،

جز این که گویم او از من بهتر است و من نیستم.

پس بدانست که فضل و برتری کفشگر بر زاهد از بهر آن بود که

وی نفس را نکوهیده داشتی و خودبین نبودی.

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

تغییر نام از دفتر تیره بختان به دیوان نیک بختان

۲۹ شهریور۹۶

#داستانک_معنوی

تغییر نام از دفتر تیره بختان به دیوان نیک بختان

صاحب تفسیر فاتحه الکتاب که یکى از مهم ترین کتاب هاى عرفانى و علمى است و

به قلم یکى از دانشمندان پس از عصر فیض کاشانى نوشته شده روایت مى کند

در بنى اسرائیل عابدى بود دامن انقطاع از صحبت خلق درچیده و

سر عزلت در گریبان خلوت کشیده بود.

چندان رقم طاعت و بندگى در اوراق اوقاتش ثبت کرده بود که

فرشتگان آسمان ها او را دوست گرفتند و

جبرئیل که محرم اسرار پرده وحى بود،

در آرزومندى زیارت و دیدار او

از حضرت حق درخواست نزول از دایره افلاک به مرکز خاک نمود.

فرمان رسید در لوح محفوظ نگر تا نامش را کجا بینى.
جبرئیل نظر کرد و نام عابد را مرقوم در دفتر تیره بختان دید،

از نقش بندى قضا شگفت زده شد.
عنان عزیمت از دیدار وى باز کشید و گفت الهى،

کسى را در برابر حکم تو طاقت نیست و مشاهده این شگفتى ها را قوت و نیرو نمى باشد.

خطاب رسید چون آرزوى دیدن وى را داشتى و مدتى بود که

دانه این هوس در مزرعه دل مى کاشتى،

اکنون به دیدار او برو و از آنچه دیدى وى را آگاه کن.

جبرئیل در صومعه عابد فرود آمد، او را با تنى ضعیف و بدنى نحیف دید.

دل از شعله شوق سوخته و سینه از آتش محبت افروخته،

گاهى قندیل وار پیش محراب طاعت سوزناک ایستاده و

زمانى سجادوار از روى فروتنى به خاک تضرع و زارى افتاده.

جبرئیل بر وى سلام کرد و گفت اى عابد، خود را به زحمت مینداز که

نام تو در لوح محفوظ داخل صحیفه تیره بختان است.

عابد پس از شنیدن این خبر، چون گلبرگ تازه که از وزش نسیم سحرى شکفته شود،

لب خندان کرد و چون بلبل خوش نوا که در مشاهده گل رعنا نغمه شادى سراید،

زبان به گفتن «الحمدلله» به حرکت آورد.

جبرئیل گفت اى پیر فقیر، با چنین خبر دلسوز و پیام غم اندوز،

تو را ناله «انا لله» باید کرد، نعره «الحمدلله» می زنى؟

تعزیت و تسلیت روزگار خود مى باید داشت، نشانه تهنیت و مسرت اظهار مى کنى؟

پیر گفت از این سخن درگذر که من بنده ام و او مولا.

بنده را با خواهش مولا خواهشى نباشد و در پیش ارادت او ارادتى نماند.

هر چه خواهد کند، زمام اختیار در قبضه قدرت اوست.

هر جا خواهد ببرد، عنان اقتدار در کف مشیت اوست.

هر چه خواهد کند، «الحمدلله» اگر او را براى رفتن به بهشت نمى شایم،

بارى براى هیمه دوزخ به کار آیم.

جبرئیل را از حالت عابد رقت و گریستن آمد.

به همان حال به مقام خود بازگشت.

فرمان حق رسید در لوح نگر تا ببینى که نقاش چه نقش انگیخته و صورتگر چه رنگ ریخته؟

جبرئیل نظر کرد و نام عابد را در دیوان نیک بختان دید، وى را حیرت دست داد.

عرضه داشت الهى، در این قضیه چه سرى است و

در تبدیل و تغییر مجرمى به مَحرمى چه حکمت است؟

جواب آمد اى امین اسرار وحى و اى مهبط انوار امر و نهى، چون عابد را

از آن حال که نامزد وى بود خبر کردى ننالید و پیشانى جزع بر زمین نمالید،

بلکه قدم در کوى صبر گذاشت و به حکم قضاى من رضا داد.

کلمه «الحمدلله» بر زبان راند و مرا به جمیع محامد خواند.

کرم و رحمتم اقتضا کرد که به برکت گفتار

«الحمدلله» نامش را از گروه تیره بختان زدودم و در زمره نیک بختان ثبت کردم.

منبع: تفسیر فاتحة الکتاب، صفحه 107

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

با خدا معامله کنید

۲۳ شهریور۹۶

(۷۵) مشورت با شریک زندگی

در بنی اسرائیل مرد نیکوکاری بود که مانند خود همسر نیکوکار داشت

مرد نیکوکار شبی در خواب دید کسی به او گفت:

خدای متعال عمر تو را فلان مقدار کرده که

نیمی از آن در ناز و نعمت و نیم دیگر آن در سختی و

فشار خواهد گذشت اکنون بسته به میل توست که کدام را اول و کدام را آخر قرار دهی.

مرد نیکوکار گفت: من شریک زندگی دارم که

باید با وی مشورت کنم. چون صبح شد به همسرش گفت:

شب گذشته در خواب به من گفتند

نیمی از عمر تو در وسعت و نعمت و نیم دیگر آن در سختی و تنگدستی خواهد گذشت

اکنون بگو من کدام را مقدم بدارم؟

زن گفت: همان ناز و نعمت را در نیمه اول عمرت انتخاب کن.

مرد گفت: پذیرفتم

بدین ترتیب مرد نصف اول عمرش را برای وسعت روزی انتخاب کرد.

به دنبال آن دنیا از هر طرف بر او روی آورد ولی هر گاه نعمتی بر او می رسید

همسرش می گفت از این اموال به خویشان خود و نیازمندان کمک کن و

به همسایگان و برادرانت بده و بدین گونه هر گاه نعمتی به او می رسید

از نیازمندان دستگیری نموده و به آنان یاری می رساند و

شکر نعمت را بجای می آورد تا اینکه نصف اول عمر ایشان

در وسعت و نعمت گذشت و چون نصف دوم فرا رسید بار دیگر در خواب به او گفتند:

خداوند متعال به خاطر قدردانی از اعمال و رفتار تو

که در این مدت انجام دادی

همه عمر تو را در ناز و نعمت قرار داد و فرمود:

- تا پایان عمرت در آسایش و نعمت زندگی کن.

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

این دنیا بازیچه کودکانه ای بیش نیست

۱۲ شهریور۹۶

#داستانک_معنوی

مرد فقیری به شهری وارد شد، هنوز خورشید طلوع نکرده بود

و دروازه شهر باز نشده بود.

پشت در نشست و منتظر شد، ساعتی بعد در را باز کردند،

تا خواست وارد شهر شود،

جمعی او را گرفتند و دست بسته به کاخ پادشاهی بردند،

هر چه التماس کرد که مگر من چه کار کردم، جوابی نشنید

اما در کاخ دید که او را بر تخت سلطنت نشاندند

و همه به تعظیم و اکرام او بر خاستند و پوزش طلبیدند.

چون علت ماجرا را پرسید! گفتند:

«هر سال در چنین روزی، ما پادشاه خویش را این گونه انتخاب می کنیم.»

پادشاه کنونی که مرد فقیربود با خود اندیشید که

داستان پادشاهان پیش را باید جست که چه شدند و کجا رفتند؟

طرح رفاقت با مردی ریخت و آن مرد در عالم محبت به او گفت که:

« در روزهای آخر سال، پادشاه را با کشتی به جزیره ای دور دست می برند که نه در آن جا آبادانی است

و نه ساکنی دارد و آن جا رهایش می کنند.

بعد همگی بر می گردند و شاهی دیگر را انتخاب می کنند.»

محل جزیره را جویا شد و از فردای آن روز داستان زندگی اش دگرگون شد.

به کمک آن مرد، به صورت پنهانی غلامان و کنیزانی خرید

و پول و وسیله در اختیارشان نهاد تا به جزیره روند و آن جا را آباد کنند.

کاخها و باغ ها ساخت.

هرچه مردم نگریستند دیدند که بر خلاف شاهان پیشین
او را به دنیا و تاج و تخت کاری نیست.

چون سال تمام شد روزی وزیران به او گفتند:

«امروز رسمی است که باید برای صید به دریا برویم.»

مرد داستان را فهمید، آماده شد و با شوق به کشتی نشست،

اورا به دریا بردند و در آن جزیره رها کردند و بازگشتند،

غلامان در آن جزیره او را یافتند و با عزت به سلطنتی دیگر بردند!

نکته

امروزکه فرصت ساختن دنیای دیگررا داریم .

تلاش کنیم وفردای زندگی ابدی خود رابسازیم و در جهت کمال خویش قدم برداریم

نه اینکه دلخوش و درگیر با یک جهان موقتی و ناقص باشیم

***************************************

۱ نظر

مرتضی زمانی

همیشه امیدتان به خدا باشد

۹ شهریور۹۶

#داستانک_معنوی

مردی از اولیای الهی، در بیابانی گم شده بود.

پس از ساعتها سردرگمی و تشنگی، بر سر چاه آبی رسید.

وقتی که قصد کرد تا از آب چاه بنوشد.

متوجه شد که ارتفاع آب خیلی پایین است؛

و بدون دلو و طناب نمی توان از آن آب کشید.

هرچه گشت، نتوانست وسیله ای برای آب کشیدن بیابد.

لذا روی تخته سنگی دراز کشید و بی حال افتاد.

پس از لحظاتی، یک گله آهو پدیدار شد و بر سر چاه آمدند.

بلافاصله، آب از چاه بیرون آمد و همه آن حیوانات از آن نوشیدند و رفتند.

با رفتن آنها، آب چاه هم پایین رفت!

آن فرد با دیدن این منظره، دلش شکست و رو به آسمان کرد و گفت:
خدایا! می خواستی با همان چشمی که به آهوهایت نگاه کردی،

به من هم نگاه کنی!

همان لحظه ندا آمد:

ای بنده من، تو چشمت به دنبال دلو و طناب بود،

باید بروی و آن را پیدا کنی.

اما آن زبان بسته ها، امیدی به غیر از من نداشتند،

لذا من هم به آنها آب دادم...

🌹همیشه امیدتان به خدا باشد ....

***************************************

۱ نظر

مرتضی زمانی

در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

۴ شهریور۹۶

🚩سید نعمت الله جزایری در کتابش نقل می کند :

که در یک سال قحطی شد ،

در همان وقت واعظی در مسجد بالای منبر می گفت :

کسی که بخواهد صدقه بدهد ،

هفتاد شیطان ، به دستش می چسبند و نمی گذارند که صدقه بدهد .

🚩مومنی این سخن را شنید و با تعجب به دوستانش گفت :

صدقه دادن که این حرفها را ندارد ،

من اکنون مقداری گندم در خانه دارم ،

می روم آنرا به مسجد آورده و بین فقراء تقسیم می کنم .

🚩با این نیت از جا حرکت کرد و به منزل خود رفت .

وقتی همسرش از قصد او آگاه شد شروع کرد به سرزنش او ، که

در این سال قحطی رعایت زن و بچه خود را نمی کنی ؟

شاید قحطی طولانی شد ، آن وقت ما از گرسنگی بمیریم و . . .

خلاصه بقدری او را ملامت و وسوسه کرد

🚩تا سرانجام مرد مومن دست خالی به مسجد برگشت .

از او پرسیدند چه شد ؟ دیدی هفتاد شیطان به دستت چسبیدند و نگذاشتند .

🚩مرد مومن گفت :

من شیطانها را ندیدم ولی مادرشان را دیدم که نگذاشت این عمل خیر را انجام بدهم

🚩پیامبر فرمود یا علی آیا می دانی که صدقه از میان دستهای مومن خارج نمی شود مگر اینکه هفتاد شیطان به طریق مختلف او را وسوسه می کنند، تا صدقه ندهد.

***************************************

۱ نظر

مرتضی زمانی

لطف بینهایت خدا به گنهکاران

۲ شهریور۹۶

لطف بینهایت خدا به گنهکاران و دادن فرصت بازگشت به آنها

حضرت یونس ـ علیه السلام ـ وقتی که در شکم ماهی بزرگ قرار گرفت در همان جا دل به خدا بست و توبه کرد، خداوند به ماهی فرمان داد، تا یونس را به ساحل دریا ببرد و او را به بیرون دریا بیفکند.

☘یونس هم چون جوجه نوزاد و ضعیف و بی‎بال و پر، از شکم ماهی بزرگ بیرون افکنده شد، به طوری که توان حرکت نداشت.

☘لطف الهی به سراغ او آمد، خداوند در همان ساحل دریا، کدوبُنی رویانید یونس در سایه آن گیاه آرمید و همواره ذکر خدا می‎گفت و کم کم رشد کرد و سلامتی خود را باز یافت.

☘در این هنگام خداوند کرمی فرستاد و ریشه آن درخت کدو را خورد و آن درخت خشک شد.

☘خشک شدن آن درخت برای یونس، بسیار سخت و رنج آور بود و او را محزون نمود. خداوند به او وحی کرد: چرا محزون هستی؟ او عرض کرد: «این درخت برای من سایه تشکیل می‎داد، کرمی را بر آن مسلّط کردی، ریشه‎اش را خورد و خشک گردید.»

☘خداوند فرمود: تو از خشک شدن یک درختی که، نه تو آن را کاشتی و نه به آن آب دادی غمگین شدی،

ولی از نزول عذاب بر صد هزار نفر یا بیشتر محزون نشدی؟

اکنون بدان که اهل نینوا ایمان آورده‎اند و راه تقوی به پیش گرفتند و عذاب از آنها رفع گردید، به سوی آنها برو.

☘و به نقل دیگر: پس از خشک شدن درخت، یونس اظهار ناراحتی و رنج کرد،

خداوند به او وحی کرد:

ای یونس! دل تو در مورد عذاب صد هزار نفر و بیشتر، نسوخت ولی برای رنج یک ساعت، طاقت خود را از دست دادی.

☘یونس متوجه خطای خود شد و عرض کرد:

«یا رَبِّ عَفْوَکَ عَفْوَکَ؛ پروردگارا، عفو تو را طالبم، و درخواست بخشش می‎کنم.»

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

و مادر شبیه هیچکس نیست

۲۱ مرداد۹۶

#داستانک_معنوی

جوانی را اجل در گرفت و زبانش از گفتن «لا اله الا الله» بند آمد.

نزد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمدند و جریان را گفتند.

آن حضرت برخاست و نزد آن جوان رفت.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) گفتن شهادتین را بر آن جوان عرضه کرد، ولی زبان او باز نشد.

حضرت فرمود آیا این جوان نماز نمی خوانده و روزه نمی گرفته است؟

گفتند بله، نماز می خواند و روزه می گرفت.

حضرت فرمود آیا مادرش وی را عاق نموده است؟

گفتند بله.

حضرت فرمود مادرش را حاضر کنید.

رفتند و پیرزنی را آوردند که یک چشم وی نابینا بود.

پیامبر به پیرزن فرمود پسرت را عفو کن.

گفت عفو نمی کنم، چون لطمه به صورتم زده و چشم مرا از کاسه درآورده است.

پیامبر فرمود بروید هیزم و آتش برایم بیاورید.

پیرزن گفت برای چه می خواهید؟

حضرت فرمود می خواهم او را به خاطر این عملی که با تو انجام داده بسوزانم.

پیرزن گفت او را عفو کردم.

آیا او را مدت ۹ ماه برای آتش حمل نمودم؟

آیا او را مدت ۲ سال برای آتش شیر دادم؟

پس ترحم مادری من کجا رفته است؟

در این وقت زبان آن جوان باز شد و گفت «اشهد ان لا اله الا الله».

زنی که فقط رحیم باشد و اجازه ندهد کسی بسوزد؛

پس خدایی که رحمان و رحیم است،

چگونه اجازه می دهد شخصی که

مدت هفتاد سال به گفتن الرحمن الرحیم مواظبت کرده است بسوزاند.

منبع: تفسیر آسان، جلد 1، صفحه 18، نقل از غرائب القرآن، شرح حمد

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

این نوع قسم ها را بشناسید

۱۲ مرداد۹۶

#داستانک_آموزنده

دو پیرمرد که یکی از آنها قد بلند و قوی هیکل و

دیگری قد خمیده و ناتوان بود و بر عصای خود تکیه داده بود،

نزد قاضی به شکایت از یکدیگر آمدند.

اولی گفت: به مقدار ١٠ قطعه طلا به این شخص قرض دادم

تا در وقت امکان به من برگرداند و

اکنون توانایی ادا کردن بدهکاریش را دارد ولی

تاخیر می‌اندازد و اینک می‌گوید گمان می‌کنم طلب تو را داده‌ام.

حضرت قاضی!

از شما تقاضا دارم وی را سوگند بده که آیا بدهکاری خودش را داده است، یا خیر.

چنانچه قسم یاد کرد که من دیگر حرفی ندارم.

دومی گفت: من اقرار می‌کنم که قطعه طلا از وی قرض نموده‌ام

ولی بدهکاری را ادا کردم و برای قسم یاد کردن، آماده هستم.
قاضی: دست راست خود را بلند کن و قسم یاد کن.

پیرمرد بدهکار: یک دست که سهل است،

هر دو دست را بلند می‌کنم.

سپس عصا را به مرد مدعی داد و هر دو دستش را بلند کرد و گفت:

به خدا قسم که من قطعات طلا را به این شخص دادم و

اگر بار دیگر از من مطالبه کند،

از روی فراموشکاری و نا آگاهی است.

قاضی به طلبکار گفت: اکنون چه می‌گویی؟

او در جواب گفت: من می‌دانم که این شخص قسم دروغ یاد نمی‌کند،

شاید من فراموش کرده باشم،

امیدوارم حقیقت آشکار شود.

قاضی به آن دو نفر اجازه مرخصی داد،

پیرمرد عصای خود را از دیگری گرفت.

در این موقع قاضی به فکر فرو رفت و بی‌درنگ هر دوی آنها را صدا زد.

قاضی عصا را گرفت و با کنجکاوی دیواره آن را نگاه کرد و

دیواره‌اش را تراشید،

ناگاه دید که ده قطعه طلا در میان عصا جاسازی شده است.

به طلبکار گفت: بدهکار وقتی که عصا را به دست تو داد،

حیله کرد که قسم دروغ نخورد

و چون عصا دست تو بود طبیعتا قسمش راست شد

ولی من از او زیرک‌تر بودم.

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

نتیجه تفکرات و اعمال منفی

۵ مرداد۹۶

#یک_لحظه_سکوت_قدری_تامل

#داستانک_قابل_تامل

شیخ رجبعلی خیاط می فرمود:

در بازار بودم...

اندیشه مکروهی در ذهنم گذشت.

بلافاصله استغفار کردم و به راهم ادامه دادم.

قدری جلوتر شترهایی قطار وار از کنارم می‌گذشتند.

ناگاه یکی از شترها لگدی انداخت که اگر خود را کنار نمی‌کشیدم، خطرناک بود.

به مسجد رفتم و فکر می‌کردم همه چیز حساب دارد.

این لگد شتر چه بود...!؟

در عالم معنا گفتند:

شیخ رجبعلی!

آن لگد نتیجه آن فکری بود که کردی!

گفتم: اما من که خطایی انجام ندادم...

گفتند: لگد شتر هم که به تو نخورد...!

قانون کار ما در کائنات جریان دارد...

حتی یک تفکر منفی میتواند تاثیری

منفی بر روند زندگی ما ایجاد کند...

***************************************

❤️کانال تلگرامی عشق فقط خدا ❤️

۰ نظر

مرتضی زمانی

راز 99 سکه

۴ مرداد۹۶

داستانک آموزنده

پادشاهی دیدکه خدمتکاری بسیار شاد است ،

از او علت شاد بودنش را پرسید. خدمتکار گفت:

قربان همسر و فرزندی دارم و غذایی برای خوردن و

لباسی برای پوشیدن و بدین سبب من راضی و شادم.

پادشاه موضوع را به وزیر گفت .

وزیر هم گفت:قربان چون او عضو گروه ۹۹ نیست

بدان جهت شاد است،

پادشاه پرسید گروه ۹۹ دیگر چیست؟

وزیر گفت : قربان یک کیسه برنج را با ۹۹ سکه طلا جلو خانه وی قرار دهید ،

و چنین هم شد.

خدمتکار وقتی به خانه برگشت

با دیدن کیسه وسکه ها بسیار شادشد و

شروع به شمردن کرد ،

۹۹ سکه ؟ و بارها شمرد و تعجب کرد که چرا۱۰۰ تا نیست،

همه جا را زیر و رو کرد ولی اثری از یک سکه نبود.

او ناراحت شد و تصمیم گرفت از فردا بیشتر کار کند

تا یک سکه طلای دیگر پس انداز کند ،

او از صبح تا شب سخت کار میکرد،

و دیگر خوشحال نبود.

وزیر هم که با پادشاه او را زیر نظر داشت گفت :

قربان او اکنون عضو گروه ۹۹ است و

اعضای این گرو کسانی هستند که

زیاد دارند اما شاد و راضی نیستند.

و باز هم این جمله زیبا

به آنچه خدا قسمتت کرده راضی باش

تا غنی ترین مردم باشی

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

اظهار بیچارگی ممنوع

۳ مرداد۹۶

کانال تلگرامی عشق فقط خدا

مفضل بن قیس، سخت در فشار زندگی واقع شده بود

فقر و تنگدستی، قرض و مخارج زندگی، او را آزار می داد.

یک روز در محضر امام صادق (علیه السلام) لب به شکایت گشود و

بیچارگی های خود را مو به مو تشریح کرد.

گفت فلان مبلغ قرض دارم، نمی دانم چه جور ادا کنم؟

فلان مبلغ خرج دارم و راه درآمدی ندارم.

بیچاره شدم، متحیرم، گیج شده ام.

به هر در بازی می روم، به رویم بسته می شود.

در آخر از امام تقاضا کرد درباره اش دعایی بفرماید و از خداوند متعال بخواهد گره از کار فروبسته او بگشاید.

امام صادق (علیه السلام) به کنیزکی که آنجا بود فرمود برو آن کیسه اشرفی را که منصور برای ما فرستاده بیاور.
کنیزک رفت و فورا کیسه اشرفی را حاضر کرد.

آنگاه به مفضل بن قیس فرمود در این کیسه چهارصد دینار است و کمکی است برای زندگی تو.

گفت مقصودم از آنچه در حضور شما گفتم این نبود، مقصودم فقط خواهش دعا بود.

امام فرمود بسیار خب، دعا هم می کنم، اما این نکته را به تو بگویم،

هرگز سختی ها و بیچارگی های خود را برای مردم تشریح نکن.

اولین اثرش این است که وانمود می شود تو در میدان زندگی زمین خورده ای و

از روزگار شکست یافته ای.

در نظرها کوچک می شوی و شخصیت و احترامت از میان می رود.

منبع.بحارالانوار

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

انفاق و تاثیر آن بر عمر انسانها

۳ مرداد۹۶

حضرت عیسی (ع) با جمعی در جایی نشسته بود. مردی هیزم شکن از آن راه با خوشحالی و خوردن نان می گذشت.

حضرت عیسی (ع) به اطرافیان خود فرمود: «شما تعجب نمی کنید از این که این مرد بیش از یک ساعت زنده نیست؟».

ولی آخر همان روز آن مرد را دیدند که با بسته ای هیزم می آید. تعجب کردند و

از حضرت(ع) علت نمردن او را پرسیدند.

حضرت(ع) بعد از احوال پرسی از مرد هیزم شکن فرمود: «هیزمت را باز کن».

وقتی که باز کرد، مار سیاهی را در لای هیزم او دید.حضرت عیسی (ع) فرمود:

«این مار باید این مرد را بکشد ولی تو چه کردی که از این خطر عظیم نجات یافتی؟»

گفت: «نان می خوردم که فقیری از مقابل من گذشت. قدری به او دادم و او درباره من دعا کرد.»

حضرت عیسی (ع) فرمود: بر اثر همان دستگیری از مستمند، خداوند این بلای ناگهانی را از تو برداشت و 50 سال دیگر زنده خواهی بود.

منبع: تفسیر نمونه

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

هنر جذب مردم به راه راست

۲۳ تیر۹۶

#داستانک_معنوی

مدتی بود که شخصی

دایم نزد امام کاظم علیه السلام می آمد و

فحش و ناسزا می گفت.

بعضی از نزدیکان حضرت که قضیه را چنین دیدند،

به ایشان عرض کردند:

- اجازه بدهید ما این فاسق را بکشیم!

حضرت اجازه ندادند و از مکان و مزرعه او پرسیدند و

سپس سوار بر مرکبی به مزرعه وی رفتند. آن مرد صدا زد:

- از میان زراعت من نیایید! حاصل مرا پایمال می کنید!

حضرت آمدند نزدیک ایشان پیاده شدند.

با لبخندی در کنارش نشستند و سپس فرمودند:

- چقدر برای زراعت خرج کرده ای؟

گفت:

- صد دینار.

فرمود:

- چقدر امید دخل داری؟

گفت:

- دویست دینار.

فرمود:

- این سیصد دینار را بگیر و مزرعه هم مال خودت باشد.

خداوند آنچه را که امید داری به تو مرحمت می کند.

مرد پول را گرفت و پیشانی حضرت را بوسید.

حضرت تبسم کرده، برگشت.

فردا که امام علیه السلام مسجد آمدند، آن مرد نشسته بود.

وقتی که حضرت را دید گفت:

- الله اعلم حیث یجعل رسالته

خداوند بهتر میداند

چه کسی را پیشوای مردم قرار دهد

اصحاب پرسیدند دیروز چه می گفت،

امروز چه می گوید،

دیروز فحش و ناسزا می گفت،

امروز تعریف و تمجید می کند؟

حضرت به اصحاب فرمودند:

- شما گفتید اجازه بده ما این مرد را بکشیم

و لکن من با مبلغی پول او را اصلاح کردم!

یکی از راه های اصلاح حال مردم احسان و بخشش است.

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

سفره خدا بزرگ است کم نخواهید

۱۹ تیر۹۶

#داستانک_معنوی

در بعضی از روایات نقل شده که

پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ

در سفری در بیابان به چادر نشینی برخورد،

چادر نشین حضرت را شناخت، بسیار پذیرایی کرد.

هنگام خداحافظی، رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ به او فرمود:

هرگاه از ما چیزی بخواهی از خدا می‎خواهیم که به تو عنایت کند؛

او در جواب گفت: از خدا بخواه شتری به من بدهد

که موقع حرکت، اثاثیه خود را بر آن بگذارم و

چند گوسفند به من عطا کند که در این صحرا آنها را بچرانم،

و از شیرشان استفاده کنم. حضرت آنها را از خدا تقاضا نمود.

خداوند هم تقاضای حضرت را برآورد.

در این هنگام رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ

به اصحاب خود رو کرد و فرمود:

ای کاش این مرد نظر و همتش بلند بود و

مثل عجوزه بنی اسرائیل، خیر دنیا و آخرت را از ما می‎خواست

تا آن را از خدا می‎خواستم، و خدا به او می‎داد،

اصحاب تقاضای بیان قصه عجوزه بنی اسرائیل را نمودند.

حضرت داستان عجوزه را به طور مشروح برای اصحاب شرح دادند.

در این روایت است که

حضرت موسی ع به فرمان خدا

در جستجوی قبر یوسف پیامبر ع بودند

و در جریان جستجو پرسید که

چه کسی از جایگاه قبر یوسف آگاه است؟

گفتند: پیرزنی آگاهی دارد.

موسی ـ علیه السلام ـ دستور داد که

آن پیرزن را که از پیری، فرتوت و نابینا شده بود،

نزدش آوردند.

حضرت موسی ـ علیه السلام ـ به او فرمود:

«آیا قبر یوسف را می‎شناسی؟»

پیرزن عرض کرد: آری.

حضرت موسی ـ علیه السلام ـ فرمود:

ما را به آن اطّلاع بده.

او گفت: اطلاع نمی‎دهم مگر آن که چهار حاجتم را بر آوری:

اول: این که پاهایم را درست کنی.

دوم: اینکه از پیری برگردم و جوان شوم.

سوم: آن که چشمم را بینا کنی.

چهارم: آن که مرا با خود به بهشت ببری.

این مطلب بر موسی ـ علیه السلام ـ بزرگ و سنگین آمد.

اینجا بود که مکثی کرد و از زیاده خواهی پیرزن به فکر فرو رفت

و هم اینجا بود که خداوند فرمود چرا فکر میکنی؟

مگر از تو میخواهد؟

از طرف خدا به موسی ـ علیه السلام ـ وحی شد،

حوائج او را برآور. حوائج پیر زن برآورده شد.

آن گاه او مکان قبر یوسف ـ علیه السلام ـ را نشان داد

بحار، ج 18، ص 325.

وبلاگ عشق فقط خدا

www.deniz.blog.ir

***************************************

۲ نظر

مرتضی زمانی

هشت درس خوب بندگی

۱۰ تیر۹۶

#داستانک_معنوی

#هشت درس خوب بندگی

روزی شیخی از شاگردش پرسید:

چند وقت است که در ملازمت من هستی؟

شاگرد جواب داد: حدودا سی و سه سال.

شیخ گفت: در این مدت از من چه آموختی؟

شاگرد: هشت مسئله.

شیخ گفت: مدت زیادی از عمر من با تو گذشت و

فقط هشت چیز از من آموختی‌!؟

شاگرد: ای استاد، نمی خواهم دروغ بگویم و

فقط همین هشت مسئله را آموخته ام.

استاد: پس بگو تا بشنوم.

شاگرد:

اول

به خلق نگریستم دیدم هر کس محبوبی را دوست دارد و

هنگامی که به قبر رفت محبوبش او را ترک نمود.

پس نیکی ها را محبوب خود قرار دادم تا در هنگام ورودم به قبر همراه من باشد.

دوم

به کلام خدا اندیشیدم؛

" وأما من خاف مقام ربه ونهى النفس عن الهوى/ فإن الجنة هی المأوى":

و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و

نفس خود را از هوس باز داشت،

بی گمان بهشت جایگاه اوست.

نازعات: ۴۰

پس با نفس خویش به پیکار برخاستم تا این که بر طاعت خدا ثابت گشتم.

سوم

به این مردم نگاه کردم و دیدم هر کس شئ گران بهایی همراه خویش دارد و

با جانش از آن محافظت می کند پس قول خداوند را به یاد آوردم :

" ما عندکم ینفذ و ما عند الله باق ".

نحل: ۹۶

آنچه پیش شماست، تمام می شود و آنچه پیش خداست، پایدار است.

پس هر گاه شیء گران بهایی به دست آودم،

آن را به پیشگاه خدا تقدیم کردم تا خدا حافظ آن باشد.

چهارم

خلق را مشاهده کردم و دیدم هر کس به مال و نسب و

مقامش افتخار می کند. سپس این آیه را خواندم :

" إن أکرمکم عند الله أتقاکم ".

حجرات: ۱۳

در حقیقت ارجمندترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست.

پس به تقوای خویش افزودم تا این که نزد خدا ارجمند باشم.

پنجم

خلق را دیدم که هر کس طعنه به دیگری می زند و همدیگر را لعن و نفرین می کنند.

و ریشه ی همه ی این ها حسد است سپس قول خداوند را تلاوت کردم:

" نحن قسمنا بینهم معیشتهم فی الحیاة الدنیا ".

زخرف: ۳۲

ما [وسایل] معاش آنان را در زندگى دنیا میانشان تقسیم کرده ایم.

پس حسادت را ترک کردم و از مردم پرهیز کردم و دانستم روزی

و فضل به دست خداست و بدان راضی گشتم.

ششم

خلق را دیدم که با یکدیگر دشمنی دارند و بر همدیگر ظلم روا می دارند و

به جنگ با یکدیگر می پردازند. آن گاه این فرمایش خدا را خواندم :

" إن الشیطان لکم عدو فاتخذوه عدوا ".

فاطر: ۶

همانا شیطان دشمن شماست پس او را دشمن گیرید.
پس دشمنی با مردم را کنار گذاشتم و به دشمنی با شیطان پرداختم

هفتم

۷به مخلوقات نگریستم پس دیدم هر کدام در طلب روزی به هر

دری می زند و گاه دست به مال حرام نیز می زند و

خود را ذلیل نموده است.

و خداوند فرموده :
" وما من دابة فی الأرض إلا على الله رزقها ".

هود: ۶
و هیچ جنبنده اى در زمین نیست مگر [این که] روزی اش بر عهده ی خداست.

پس دانستم من نیز یکی از این جنبنده هایم و

بدانچه که خداوند برای من مقرر کرده است، راضی گشتم.

هشتم

خلق را دیدم که هر کدام بر مخلوقی مانند خودشان توکل می کنند؛

این به مال و دیگری نان و دگران به صحت و مقام.
و باز این قول خداوند را خواندم:

" ومن یتوکل على الله فهو حسبه ".

طلاق: ۳
و هر کس بر خدا توکل کند، او براى وى بس است.

پس توکل بر مخلوقات را کنار گذاشتم و بر توکل به خدا همت گماشتم.

***************************************

۲ نظر

مرتضی زمانی

باارزش ترین گوهر دنیا

۹ تیر۹۶

#داستانک_معنوی

باارزش‌ترین گوهر در دنیا چیست؟

روزی فرشته‌ای از فرمان خدا سرپیچی کرد و

برای پاسخ دادن به عمل اشتباهش

در مقابل تخت قضاوت احضار شد.

فرشته از خداوند تقاضای بخشش کرد.

خداوند با مهربانی نگاهی به فرشته انداخت و فرمود:

”من تو را تنبیه نمی‌کنم، ولی تو باید کفاره گناهت را بپردازی.

کاری را به تو محول می‌کنم، به زمین برو و باارزش‌ترین چیز دنیا را برای من بیاور“.

فرشته خوشحال از اینکه فرصتی برای بخشوده شدن دارد

به سرعت به سمت زمین رفت.

سال‌ها در روی زمین به دنبال باارزش‌ترین چیز دنیا گشت.

روزی به یک میدان جنگ رسید، سرباز جوانی را یافت که

به سختی زخمی شده بود مرد جوان در دفاع از کشورش با شجاعت جنگیده بود و

حالا در حال مردن بود

فرشته آخرین قطره از خون سرباز را برداشت و با سرعت به بهشت بازگشت.

خداوند فرمود: ”به راستی چیزی که تو آورده‌ای باارزش است.

سربازی که زندگی‌اش را برای کشورش می‌دهد،

برای من خیلی عزیز است، ولی برگرد و بیشتر بگرد“.

فرشته به زمین بازگشت و به جست‌وجوی خود ادامه داد.

سالیان دراز در شهرها، جنگل‌ها و دشت‌ها گردش کرد.

سرانجام روزی در بیمارستان بزرگ پرستاری را دید که

بر اثر یک بیماری در حال مرگ بود.

پرستار از افرادی مراقبت کرده بود که این بیماری را داشتند و

آنقدر سخت کار کرده بود که مقاومتش را از دست داده بود.

پرستار رنگ پریده در تختخواب سفری خود خوابیده بود و نفس نفس می‌زد.

در حالی که پرستار نفس‌های آخرش را می‌کشید،

فرشته آخرین نفس پرستار را برداشت و به سرعت به سمت بهشت رفت.

و به خداوند گفت: ”

خداوندا! مطمئناً آخرین نفس این پرستار فداکار باارزشمندترین چیز در دنیا است.

خدا پاسخ داد: این نفس چیز باارزشی است.

کسی که زندگی‌اش را برای دیگران می‌دهد.

یقیناً از نظر من باارزش است.

ولی برگرد و دوباره بِگرد

فرشته برای جست‌وجوی دوباره به زمین بازگشت و سالیان زیادی گردش کرد.

شبی مرد شروری را که بر اسبی سوار بود در جنگل یافت.

مرد به شمشیر و نیزه مجهز بود.

او می‌خواست از نگهبان جنگل انتقام بگیرد.

مرد به کلبه کوچکی که جنگلبان و خانواده‌اش در آن زندگی می‌کردند، رسید.

نور از پنجره بیرون می‌زد.

مرد شرور از اسب پائین آمد و از پنجره، داخل کلبه را با دقت نگاه کرد.

زن جنگلبان را دید که پسرش را می‌خواباند،

و صدای او را که به فرزندش دعای شب را یاد می‌داد، شنید

چیزی درون قلب مرد، ذوب شد.

دوران کودکی خودش را به یاد آورده بود.

چشمان مرد پر از اشک شده بود و

همانجا از رفتار و نیت زشت پشیمان شد و توبه کرد.

فرشته قطره‌ای اشک از چشم مرد برداشت و به سمت بهشت پرواز کرد.

خداوند فرمود: ”این قطره اشک باارزش‌ترین گوهر دنیاست

برای اینکه این اشک آدمی است که

توبه کرده و توبه درهای بهشت را باز می‌کند“.

دورتی. ف. زلیگس / مهدیه قادری

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

دوستی های مجازی

۸ تیر۹۶

#داستانک_معنوی

#تلنگر

#دوستی_های_مجازی

این روزها به یمن شبکه های اجتماعی دوستی های مجازی نیز شکل گرفته ،

زنی که در رختخواب در کنار همسرش است ولی

با گوشی با مردی که همکار یا عضو یک گروه هستند چت می کند

مرد نیز به بهانه های واهى همسر خود را می پیچاند

تا با خانمى که در یک گروه.هستند خوش و بش کند.

درکتاب تذکره الاولیاء، داستان دلچسبی از بایزید بسطامی روایت شده که

می تواند الگوی مناسبی برای 'دوستی های اجتماعی' این روزهای ما باشد!

احمد خضرویه -مرید بلندمرتبه ی بایزید بسطامی-همسری داشت

به نام 'فاطمه' که از نوادر زمانه بوده است.

گفته اندکه فاطمه با بایزیدبسطامی دوستی بسیار نزدیکی داشته و

با ایشان بی مهابا(خودمونی)سخن گفته است.

این مسئله البته صدای شوهررا در می آوردو بافاطمه بحثشان بالامی گیرد.

فاطمه به شوهر می گوید: 'عزیزم، تو محرم طبیعت من می باشی و

بایزید محرم طریقت من'

احمد که می فهمد این دوستی خوشبختانه پاک است و اجتماعی،

آرام می گیرد.

(ناگفته نگذارم که احتمالا فاطمه این تفکیک محرم طبیعت ومحرم طریقت را

از عارفه ی بزرگ، بانو رابعه عدویه آموخته است

که در یک رباعی عربی به خداوند می گوید:

من تو را در دل محرم خود قرار داده ام و

تن خود را به آنکه بخواهد با من بنشیند بخشیده ام) از بحث دور نشوم;

خلاصه دوستی اجتماعی فاطمه و بایزید ادامه داشت

تا اینکه یک روز فاطمه به دستان خود 'حنا' می زند،

بایزید کنجکاوی می کند و می پرسد: 'فاطمه از بهر چه حنا بسته ای؟'

فاطمه پاسخ تکان دهنده ای به استاد می دهد:

'تا این غایت تودست و حنای من ندیده بودی. مرابا تو انبساط بود.

اکنون که چشم تو براین هاافتاد،صحبت مابا تو حرام است'

به تعبیر دیگر، فاطمه همین که می بیند بایزید -

با آن همه وارستگی و پاکدامنی -به اندازه ی پرسشی ساده،

از وادی طریقت به صحرای طبیعت درغلتیده است

و وارد حریم شخصی می شود، روی از او می پوشد

و دیگربااو هم سخن نمی شود!

درست اینجاست که مفهوم عمیق تعهد و پایبندی به زندگی زناشویی،

معناومفهوم پیدامی کند.

اینکه بهراسیم، اگر همسر ما با مردی بیگانه هم کلام شود

کلاهمان را باد خواهد برد،

به گمان من دلهره ای بی مورد و باوری آزاردهنده است.

نه هیچ زنی می تواند شوهر را از همه ی زنان دیگر دور نگه دارد

و نه هیچ مردی می تواند - به تعبیر مهستی گنجوی-

همسر خود را در 'حجره ی دلگیر' زندانی کند.

حالا که این واقعیت زمانه ی ماست، باید بیاموزیم که 'فاطمه وار'

دوستی های اجتماعی خود را مدیریت کنیم و

نگذاریم کسی به آسانی از 'حنای حریم شخصی مان' چیزی بپرسد

که این دیگر دوستی پاک نخواهد بود.

چنانکه قطب الدین ابوالمظفر المروزی در مناقب الصوفیه می گوید:

'تا مادام که در دوستی، غرض هوا و طلب وصال و طمع نصیب نفس می یابد.

آن دوستی را محبت نشایدگفت بلکه آنرا هوا گویند'

✅ با ارسال این متن به دیگران تلنگری بزنید

در جهت حفظ جامعه ایی سالم 🌹

***************************************

۰ نظر

مرتضی زمانی

بهترین موقع برا خوب شدن (داستانک معنوی)

۷ تیر۹۶

✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺
🍃🍂🌺🍃🍂
🍂🌺🍂
🌺

#داستانک_معنوی

بخونید دلتون رو ببره

یقین و ایمان این جوان👏👏👏

🍃اومد پیشم حالش خیلی عجیب بود فهمیدم با بقیه فرق میکنه.

گفت: حاج آقا یه سوال دارم که خیلی جوابش برام مهمه.

گفتم: چشم اگه جوابشو بدونم خوشحال میشم بتونم کمکتون کنم.

گفت: من رفتنی ام!

گفتم: یعنی چی؟

گفت: دارم میمیرم.

گفتم: دکتر دیگه ای، خارج از کشور؟

گفت: نه همه اتفاق نظر دارن، گفتن خارج هم کاری نمیشه کرد.

گفتم: خدا کریمه، انشاله که بهت سلامتی میده.

با تعجب نگاه کرد و گفت: اگه من بمیرم خدا کریم نیست؟

فهمیدم آدم فهمیده ایه .

گفتم: راست میگی، حالا سوالت چیه؟

گفت: من از وقتی فهمیدم دارم میمیرم خیلی ناراحت شدم

از خونه بیرون نمیومدم کارم شده بود تو اتاق موندن و غصه خوردن

تا اینکه یه روز به خودم گفتم تا کی منتظر مرگ باشم

خلاصه یه روز صبح از خونه زدم بیرون

مثل همه شروع به کار کردم

اما با مردم فرق داشتم،

چون من قرار بود برم و انگار این حال منو کسی نداشت

خیلی مهربون شدم، دیگه رفتارای غلط مردم خیلی اذیتم نمیکرد .

با خودم میگفتم بذار دلشون خوش باشه که سر من کلاه گذاشتن .

آخه من رفتنی ام و اونا انگار نه. سرتونو درد نیارم

من کار میکردم اما حرص نداشتم و

بین مردم بودم اما بهشون ظلم نمیکردم و دوستشون داشتم

ماشین عروس که میدیم از ته دل شاد میشدم و دعا میکردم .

گدا که میدیدم از ته دل غصه میخوردم و

بدون اینکه حساب کتاب کنم کمک میکردم.

مثل پیر مردا برا همه جوونا آرزوی خوشبختی میکردم.

الغرض اینکه این ماجرا منو آدم خوبی کرد و ناز و خوردنی شدم.

حالا سوالم اینه که من به خاطر مرگ خوب شدم و

آیا خدا این خوب شدن و قبول میکنه؟

گفتم: بله، اونجور که یاد گرفتم و به نظرم میرسه

آدما تا دم رفتن خوب شدنشون واسه خدا عزیزه

آرام آرام آرام خدا حافظی کرد و تشکر،

داشت میرفت گفتم:

راستی نگفتی چقدر وقت داری؟

گفت: معلوم نیست بین یک روز تا چند هزار روز!!!!!

یه چرتکه انداختم دیدم منم تقریبا همین قدرا وقت دارم.

با تعجب گفتم: مگه بیماریت چیه؟

گفت: بیمار نیستم!

هم کفرم داشت در میومد و هم از تعجب داشتم شاخ دار میشدم

گفتم: پس چی؟

گفت: فهمیدم مردنیم، رفتم دکتر گفتم:

میتونید کاری کنید که نمیرم گفتند: نه

گفتم: خارج چی؟ و باز گفتند : نه!

خلاصه حاجی ما رفتنی هستیم کی اش فرقی داره مگه؟

باز خندید و رفت و دل منو با خودش برد...

وبلاگ عشق فقط خدا

www.deniz.blog.ir

🍃🍂🌺🍃🍂
✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺

***************************************