مشکل این است که ما آدم‌ها
درد اصلی خود را درک نمی‌کنیم
هر کسی بتواند درد اصلی خود را درک کند،
رنج‌هایش کاهش خواهد یافت
درد اصلی همهٔ انسان‌ها چه خوب و چه بد،
دوری از خداست
خوب‌ها یک جور، بدها یک جور
یـــک عمــــر خــــدا را نافـــرمـانی کــردم
امــا هیـــچ گـــاه مـــرا تنبــیــه نکـــرد ...
مـی توانســـت ، امـــا رســوایـم نســـاخـت
و مــرا مــوردِ قضــاوت قـــرار نـــداد ...
هـــر آنچــــه گفتــــم را باور کــــرد ...
و هــــر بهـــانـــه ای آوردم را پذیـــرفت ...
هـــر چـــه خــواستـــم عطـــا کــرد
و هـــرگــاه به او پنـــاهنده شدم مــرا پذیـــرفت ...
امــــــا مــــــــن ....!!!
وقتی دلت با خداست، بگذار هر کس میخواهد دلت را بشکند...
وقتی توکلت با خداست، بگذار هر چقدر میخواهند با تو بی انصافی کنند...
وقتی امیدت با خداست، بگذار هر چقدر میخواهند نا امیدت کنند...
وقتی یارت خداست، بگذار هر چقدر میخواهند نارفیق شوند...
همیشه با خدا بمان... چترِ پروردگار،بزرگترین چترِ دنیاست...
بدون حضورخدا جایے نرو
بہ خیالت کہ بہ آبادی میرسے؟؟؟
نہ رفیق! چراغے کہ درسیاهے میدرخشد
چــــــشـــــم گــــــــــرگـــــ است...
خدایا...
غم می آید من هم سمت تو می آیم
همین که غم می رود ،من نیز می روم
نمی دانم وجدانم را کجای این راه جا گذاشته ام؟؟؟
این بار کفش هایم را دور می اندازم
این بار آمده ام بمانم
خودت دستم را بگیر...
به یاد داشتـــــــه باش
هر لذتـــــــی که از حرام میـــــــچشی
پروردگارت لذتی شیــــــــرین تر از حلال را ،
از تو خواهــــــــد گرفت و ذائقــــــه ات تغییر خواهــــــد کرد
اگر طعم شیریـــــــــــــن منــــــــاجات را
مدتهاســــــــت نچشیده ای
کمی فکـــــــــر کن!!!
بگو چه کسی شما را از تاریکیهای خشکی و دریا میرهاند
در حالی که او را به زاری و در نهان میخوانید
که اگر ما را از این [مهلکه] برهاند
البته از سپاسگزاران خواهیم بود...
روایت است که وقتی یونس بن متی
در تاریکی های شب و تاریکی های دریا و تاریکی دل نهنگ
خدا را با این دعا خواند
صدایش از شکم ماهی و تاریکی های دریا و ازآسمانها گذشت
ملایکه گفتند:
پروردگارا صدایی آشنا از مردی آشنا از مکانی غریب به گوش می رسد
خداوند فرمود:این بنده ام یونس بن متی است
سپس فرمودند:
پس دعایش را اجابت کردیم و او را از اندوه نجات دادیم
و اینچنین مومنین را نجات می دهیم
گفتم: خدای من، دقایقی بود در زندگانیم که هوس می کردم
سر سنگینم را که پر از دغدغه ی دیروز بود و هراس فردا،
بر شانه های صبورت بگذارم آرام برایت بگویم و بگریم،
در آن لحظات شانه های تو کجا بود؟
گفت: عزیزتر از هر چه هست، تو نه تنها
در آن لحظات دلتنگی که در تمام لحظات بودنت برمن تکیه کرده بودی،
من آنی خود را از تو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی،
من همچون عاشقی که به معشوق خویش می نگرد،
با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم ...
گفتم: پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی،
اینگونه زار بگریم؟
گفت: عزیزتر از هر چه هست،اشک تنها قطره ای است
که قبل از آنکه فرود آید عروج می کند، اشکهایت به من رسید
و من یکی یکی بر زنگارهای روحت ریختم تا باز هم
از جنس نور باشی و از حوالی آسمان چرا که تنها اینگونه می شود
تا همیشه شاد بود ...
گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی؟
گفت: بارها صدایت کردم، آرام گفتم: از این راه نرو که به جایی
نمی رسی، توهرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ
فریاد بلند من بود که عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو
که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید ...
گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم انباشتی؟
گفت: روزیت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی،
پناهت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی، بارها گل برایت فرستادم،
کلامی نگفتی، می خواستم برایم بگویی و حرف بزنی.
آخر تو بنده ی من بودی چاره ای نبود جز نزول درد
که تنها اینگونه شد تو صدایم کردی ...
گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟
گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم
که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم،
تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر،
من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی ،
وگرنه همان بار اول شفایت می دادم ...
گفتم: مهربانترین خدا، دوست دارمت
گفت: عزیزتر از هر چه هست من دوست تر دارمت...
یعنی وقتی که بعد یه روز خسته کننده بیای خونه
و بشینی پای سجادت
و با اونی که همیشه باصبر به حرفات گوش میده دردودل کنی...
انقده آرومت میکنه که نگو....
ازهر چیز تعریف کردند،
بگو مال خداست و کار خداست
نکند خدا را بپوشانی
و آنرا به خودت یا به دیگران نسبت بدهی
که ظلمی بزرگ تر از این نیست...
تا می گویم شما آدم خوبی هستید، شما می گویید خوبی
از خودتان است و خودتان خوبید
خدا هم همین طور است تا به خدا می گویید
خدایا تو غفّاری، تو ستّاری، تو رحمانی و…
خدا می فرماید خودت غفّاری، خودت ستّاری، خودت رحمانی...
کــــــــار مــحبــــــت
هـمـــــــین است....
"حاج محمد اسماعیل دولابی"
**********************************
